บทที่ 612

หลังจากที่ฮาร์วีย์กลับไปได้ไม่นาน แคทเธอรีนจึงวิดีโอคอลคุยกับลูก ๆ ทั้งสองคนของเธอที่อยู่ที่ประเทศอเมริกา “คุณแม่ หนูคิดถึงคุณแม่” ซูซี่เผยให้เห็นใบหน้าน่ารักที่เต็มไปด้วยน้ำตาของเธอ แต่ถึงอย่างนั้นแคทเธอรีนก็รู้สึกโกรธขึ้นมาทันทีเมื่อเธอสังเกตเห็นช็อกโกแลตอยู่บนปากของซูซี่ “ซูซาน โจนส์ ลูกไปอ้อนให้แม่ทูนหัวซื้อช็อกโกแลตให้อีกแล้วใช่ไหมคะ?” ซูซี่กะพริบดวงตาไร้เดียงสา “เปล่านะคะ คุณแม่กล่าวหาหนู แบบนี้มันมากเกินไปแล้วนะคะ!” ลูคัสชำเลืองมองไปที่นักแสดงเจ้าบทบาทตัวน้อยอย่างพูดไม่ออก “นี่ เธอไม่ได้เช็ดช็อกโกแลตออกจากขอบปาก” ด้วยความตกใจ ซูซี่จึงรีบเลียช็อกโกแลตที่ติดอยู่ที่ขอบปากของเธอ “หนูไม่ได้กินค่ะ คุณแม่ทูนหัวกินช็อกโกแลตแล้วก็มาจุ๊บหนูทีหลัง” “...” แคทเธอรีนลูบหน้าผาก กำลังนึกสงสัยว่าทำไมเธอถึงได้คลอดนักกินตัวน้อยที่โกหกเก่งขนาดนี้ออกมา ลูคัสพูดขึ้น “เธอคิดว่าคุณแม่จะเชื่อคำอธิบายโง่ ๆ ของเธอเหรอ?” “ใครโง่? หนูไม่เล่นกับลูคัสแล้ว” ซูซี่พ่นลมหายใจออกมา เธอหันหลังแล้วเมินลูคัส ลูคัสถอนหายใจออกมาพลางถามขึ้น “คุณแม่ครับ ที่นั่นเป็นยังไงบ้างครับ? ผู้หญิงไม่ดีคนนั้นสร้างปัญหาให้