บทที่ 665

“...ไม่ใช่ รีบทานยาเถอะ เธอทานแล้วฉันจะได้กลับ” ฌอนรู้ว่าเขาทำตัวเหมือนคนเลว ทว่าซาร่ารอเขามากว่าสิบปี เขาไม่อาจปล่อยให้เธอผิดหวังได้อีกแล้ว “ได้ค่ะ ฉันจะทานเดี๋ยวนี้เลย” แคทเธอรีนหันกลับมาด้วยความขุ่นเคือง เธอบิเอาเม็ดยาออกมาแล้วกินเข้าไป จากนั้นจึงโยนส่วนที่เหลือใส่หน้าเขา เธอตะโกนออกมา “ตอนนี้ไสหัวไปได้หรือยัง?” เธอผลักเขาออกไปแล้วกระแทกประตูปิด ฌอนรู้สึกแย่ เขายืนอยู่ที่หน้าประตูอยู่นานก่อนจะกลับไปด้วยความเสียใจ โดยที่เขาไม่อาจล่วงรู้ได้ แคทเธอรีนหยุดร้องไห้แล้วไปทำอาหารเย็นหลังจากที่เขากลับไปได้ไม่นาน อย่างไรก็ตาม ก็ต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการแสดงและร้องไห้ให้คนเลวคนนั้น เมื่อเธอทานอาหารเสร็จแล้ว เฟรยาก็โทรมาหาเธอจากสหรัฐอเมริกา “แผนไปถึงไหนแล้ว?” “ฉันคิดว่าก็โอเคอยู่นะ ฉันกำลังค่อย ๆ เป็นค่อย ๆ ไปอยู่ แต่ฉันรู้สึกว่าหมู่นี้ฉันกดดันเกินไปหน่อย ซาร่าน่าจะเคลื่อนไหวในไม่ช้านี้ แถมหมู่นี้เดเมียนกับเมลานี่ก็มีท่าทางเงียบไปเหมือนกัน” แคทเธอรีนเทโยเกิร์ตลงในถ้วยแล้วเติมผลไม้ลงไป จากนั้นจึงใช้ช้อนคน “ฉันก็ยังรู้สึกไม่สบายใจกับความคิดของเธอที่ไปอยู่ที่นั่นตามลำพังอยู่ดี” เฟรย