บทที่ 692

ทว่าฌอนก็ทนอยู่เฉยไม่ได้ “ทำไมจะไม่ได้ล่ะ?” เขาจับไหล่ของแคทเธอรีนแล้วตรึงเธอไว้กับกำแพง ดวงตาของเขาแผดเผาราวกับเปลวเพลิง “ฉันยอมรับว่าเธอเป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์ดึงดูด เป็นฉันเองที่ก่อนหน้านี้รู้จักเธอไม่ดีพอ” จากนั้นริมฝีปากบางของเขาก็จุมพิตลงบนริมฝีปากสีแดงของเธออย่างกักขฬะ แต่ทว่าแคทเธอรีนหันหน้าหนีทั้งหลบหลีก ริมฝีปากของเขาประทับลงบนแก้มของเธอ และกลิ่นหอมรัญจวนใจจากเรือนร่างของเธอที่อบอวลไปทั่วทำให้เขาไม่อาจถอนตัวได้ “ฌอน ฮิลล์ คุณจำได้ไหมว่าคุณให้คนของคุณกดฉันลงกับพื้นแล้วค้นตัวฉันเมื่อสัปดาห์ที่แล้วยังไง? คุณจำได้ไหมว่าคุณบังคับให้ฉันเซ็นใบหย่ายังไง? คุณยังจำได้ไหมว่าตอนนั้นคุณดูเย็นชามากแค่ไหน?” แคทเธอรีนเอ่ยพูดเบา ๆ ด้วยความเศร้าที่ยังหลงเหลืออยู่ “ความจริงแล้วตอนที่คุณอุ้มฉันลงจากรถในวันนั้น ฉันไม่ได้หลับหรอกค่ะ ฉันแค่รู้สึกเหมือนกับอยู่ในความฝันจึงไม่กล้าตื่นขึ้นมา หลังจากที่คุณกลับไปแล้ว ฉันคิดถึงเรื่องราวต่าง ๆ มากมาย แล้วรู้สึกว่าอาจจะยังมีโอกาสสำหรับเรา แต่วันต่อมาคุณกลับมาหาฉันเพื่อขอหย่า คุณไม่ได้หลงเหลือศักดิ์ศรีไว้ให้ฉันเลย” เมื่อใกล้ถึงจุดสิ้นสุด เสียงของเธอก