บทที่ 722

ถึงอย่างไร… ซูซี่ก็เป็นลูกสาวของเลียม ลูกสาวของเลียม คนที่เขาชังน้ำหน้ามากที่สุดมาตั้งแต่เขายังเด็ก ถ้าลูก ๆ ของเขายังมีชีวิตอยู่ พวกเขาก็คงจะน่ารักน่าเอ็นดูแบบนี้เหมือนกันใช่ไหม? ฌอนหยิบบัตรเครดิตใบสีดำออกมาแล้ววางลงบนมือของซูซี่ “นี่เป็นเงินค่าขนมของหนูนะคะ” ดวงตาของลีอาแทบจะถลนออกมาด้วยความตกใจ เธอไม่เคยคิดว่าฌอนจะใจดีกับลูกสาวของเลียมมากขนาดนี้ เหนือสิ่งอื่นใด ฌอนยังทำตัวเย็นชาใส่ทุกคน อาจจะมีซูซี่เพียงคนเดียวที่ได้รับการปฏิบัติเป็นพิเศษจากเขา “นี่อะไรคะ? คุณปู่ทวดก็ให้บัตรกับหนูเหมือนกัน ที่คุณปู่ทวดมอบหนูให้หนึ่งใบก็พอแล้วค่ะ” ซูซี่คืนบัตรเครดิตให้กับฌอน “หนูรับเอาไว้ไม่ได้ค่ะ” ฌอนรู้สึกชื่นชม ดูเหมือนว่าแม่ของเธอจะอบรมสั่งสอนเธอมาเป็นอย่างดี “ไม่เป็นไรค่ะ บัตรใบนั้นเป็นคุณปู่ทวดที่ให้หนู แต่ใบนี้เป็นคุณลุงที่ให้หนูไงคะ ความหมายมันต่างกันนะ” “ซูซี่ เก็บบัตรเครดิตเอาไว้เถอะ คุณลุงของหลานมีเงินเยอะอยู่แล้ว อย่าทำหายนะลูก” ลีอาเตือนเธอ ซูซี่เอียงคอพลางครุ่นคิด แบบนั้นก็ดีเหมือนกัน เธอจะให้รถกับลูคัสได้หนึ่งคัน ถึงพวกเขาจะไม่รู้ว่ามีลูคัสอยู่อีกคน แต่เธอก็แบ่งทุกสิ่งทุกอย่า