บทที่ 759

“ซาร่า ซาร่า ผมเสียใจที่คุณจะแต่งงานพรุ่งนี้” “ซาร่า ผมชอบคุณ คุณรู้ไหม?” "..." ร็อดนีย์ ยังคงพึมพําในขณะที่กอดต้นขาของเฟรยาไม่ปล่อย เฟรยาไม่ซาบซึ้งสักนิดกับการทำตัวเป็นพ่อโรมิโอของเขา ตรงกันข้ามเธอยิ่งรู้สึกหงุดหงิดกับคำพูดของเขามากขึ้นเรื่อย ๆ แถมเธอรู้สึกว่าเขาดูดีไปก็เสียของเปล่า เขามีใบหน้าหล่อเหลาชวนมองก็จริงแต่สมองของเขาคงมีบางอย่างผิดปกติขั้นร้ายแรง ทําไมเขาถึงหลงรักซาร่าหัวปักหัวปำแบบนี้ได้? ทั้งที่หล่อนเป็นผู้หญิงเหี้ยมโหดที่สุดในแคนเบอร์รา ความคิดนี้กระตุ้นเฟรยาให้อยากมอบบทเรียนแก่ชายเสียสติผู้นี้ ถ้าไม่ทำเธอก็คงไม่ใช่คนตระกูลลินช์ “โอเคเอาละ ฉันรู้ ลุกขึ้นได้แล้ว” เฟรยาปลอบเขาเหมือนเวลาเธอปลอบซูซี่และพยุงเขาขึ้นมา เข่าของร็อดนีย์ทรุด ทันใดนั้นเองเขาก็เสียหลักและล้มทับบนตัวเฟรยา “ซาร่า ตัวคุณนุ่มจัง…บอบบางเหลือเกิน…และหอมจัง ผมชอบ” “...” เฟรยาผู้ถูกฉวยโอกาสในที่สาธารณะหน้าแดงด้วยความอับอาย เธอหายใจเข้าลึก ๆ ตอนนี้ไหน ๆ ก็เปลืองตัวไปแล้ว เธอจะคิดบัญชีเขาทีหลังแน่ “อืม ฉันตัวหอมเสมอแหละ” เธอเดินทุลักทุเลและพาเขาไปที่โรงแรมฝั่งตรงข้าม โรงแรมแห่งนี้ล้อมรอบไปด้วยผ