บทที่ 773

“ไม่ใช่ของเราทั้งคู่ แค่ของผม” ฌอนถูหน้าผากตัวเอง ร่องรอยของความสิ้นหวังไร้หนทางแว่บขึ้นมาในดวงตาที่หรี่เล็กของเขา “ผมขอโทษซาร่า ผมคิดว่าเราทั้งคู่ต้องการเวลาให้ใจเย็นลงสักพัก” ซาร่าห์ตกตะลึงงงงัน เธอไม่อยากจะเชื่อเลย ฌอนยังไม่คิดหยุดตามเรื่องนั้นเหรอ? ทําไมจู่ ๆ เขาถึงจะต้องจากไปทันที?! ไม่ เธอไม่สามารถปล่อยให้เขาจากไปได้ ซาร่าคว้ามือของฌอน “ฌอนนิคได้โปรดอย่าไป ฉันขอร้อง ต้องทำยังไงคุณถึงจะยกโทษให้ฉันคะ? อะไรก็ตามที่คุณบอกมา ฉันยินดีที่จะทําทุกอย่าง” “ซาร่า อย่าทําแบบนี้...” ฌอนพยายามสะบัดมือของเธอออก แต่ราวกับว่าซาร่าเป็นบ้าไปแล้ว ใบหน้าของเธอนองไปด้วยน้ำตา “ถ้าคุณต้องการความสงบ คุณก็ทําได้ที่นี่ ฉันจะไม่รบกวนคุณ ฌอนนิคทุกคนในแคนเบอร์ราเห็นฉันเป็นตัวตลกแล้วตอนนี้ ถ้าคุณย้ายออกกะทันหัน ผคนเหล่านั้นจะคิดอย่างไรกับฉัน? พวกเขาจะคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงแพศยา ฉันจะไม่สามารถเดินเชิดหน้าได้อีกทั้งชีวิต หากคุณไม่ต้องการฉัน ฉันตายซะดีกว่า!” “ซาร่า คุณกําลังขู่ผมเหรอ?” น้ำเสียงหมดหวังสิ้นของฌอนเย็นชา ร่างสูงตระหง่านของเขาแผ่กระจายรังสีที่ทําให้คนหัวใจสั่นสะท้านได้โดยไม่รู้ตัว ซาร่าห์ตกใจ