บทที่ 780

แคทเธอรีนอุ้มเด็กหญิงตัวน้อยขึ้นมา เมื่อเธอเห็นน้ำตาของซูซี่ก็จ้องฌอนด้วยความโกรธ “เราไม่ใช่คนที่เป็นต้นเหตุเลยนะ ทําไมคุณถึงมาขึ้นเสียงใส่เรา? ไปหาซาร่าสิถ้าคุณกล้า คุณทำเป็นแต่ตะโกนใส่ฉันทุกครั้ง ไปไหนก็ไป ฉันจะไปกับซูซี่ไม่จําเป็นต้องมีคุณไปด้วยหรอก” จากนั้นเธอก็อุ้มซูซี่เข้าไปในสวนสนุก ฌอนซึ่งถูกทิ้งไว้ข้างหลังกําหมัดแน่นด้วยความขุ่นเคือง เมื่อเขามองดูทั้งสองคนเดินไกลออกไปเรื่อย ๆ ขายาว ๆ ของเขาก็ไล่กวดตามพวกเขาไปอย่างเร็วรี่ “ซูซี่เป็นหลานสาวของผม หากเธออยากเล่น เธอก็จะเล่นกับผม” “ลุงคะ หนูไม่ต้องการลุง ลุงดุร้ายเกินไป” ซูซี่ปฏิเสธอย่างไร้ความปราณี ฌอนชะงักและทำได้แค่พูดเสียงเบา ๆ ว่า “ซูซี่ เมื่อตะกี้ลุงไม่ได้ตั้งใจ...” “ลุงคะ ลุงไม่ควรมาขอโทษหนูแต่ควรขอโทษป้าแคธี่ค่ะ” ซูซี่พูดอย่างจริงจัง ฌอนเหลือบมองแคทเธอรีน แต่ว่าเธอยังคงเดินไปข้างหน้าไม่หยุด เธอไม่ได้สนใจเขาเลย เขารู้สึกหดหู่ใจ ซูซี่มองเขาอย่างให้กําลังใจ “ครูของหนูบอกว่าลูกผู้ชายขอโทษเมื่อเขารู้ตัวว่าผิด” ฌอน “...” เมื่อเผชิญหน้ากับดวงตาที่ไร้เดียงสาของเด็ก เขารู้สึกราวกับว่าเขาคงไม่ใช่ผู้ชายถ้าเขาไม่ขอโทษ เขาถอ