บทที่ 800

ซูซี่พยักหน้า เข้าใจว่าสิ่งที่ฌอนพูดเป็นความจริง แคทเธอรีนพูดไม่ออก ทันใดนั้นเธอสังเกตเห็นว่ามือของฌอนมาวางที่ด้านหลังเบาะที่เธอนั่ง เธอจ้องเขา แต่เขากลับพูดหน้าตายว่า “ไหล่ผมตึง ๆ ผมก็เลยยืดเหยียดแขนหน่อย” “...” แคทเธอรีนหันกลับไปมองที่หน้าจอเพราะเธอไม่สามารถทนความยียวนของเขาได้ แต่ภาพยนตร์แอนิเมชั่นสําหรับเด็กนั้นน่าเบื่อมากจริง ๆ มีเพียงซูซี่เท่านั้นที่สนุกอยู่กับภาพยนตร์ แคทเธอรีนก้มศีรษะลง เธอเปิดโทรศัพท์ของเธอเพื่อหาเกมเล่น หลังจากที่ฌอนเหลือบมองท่าทางการนั่งของเธอ มือของเขาก็วางแปะลงบนไหล่ของเธอ เธอสวมชุดผ้าไหมบาง ๆ เขาจึงสัมผัสได้ถึงสะบักไหล่ที่บอบบางและอ่อนนุ่มของเธอ “ฌอน...” แคทเธอรีนเงยหน้าขึ้นและจ้องมาที่เขา ฌอนถอนการสัมผัสของเขาอย่างเขินอาย จากนั้นเขาก็หยิบถ้วยน้ำเกรพฟรุตที่วางอยู่ระหว่างพวกเขาแล้วจิบ "นั่นน้ำของฉันนะ" แคทเธอรีนรำคาญ สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ “ก็ไม่เป็นไรหรอก” ฌอนขยับเข้ามาใกล้เธอมากขึ้นและกระซิบข้างหูเธอ ลมหายใจของชายหนุ่มทําให้เธอจั๊กจี้และงงงันคิดอะไรไม่ออก “เราก็เคยลิ้มรสน้ำลายของกันและกันอยู่แล้ว” แคทเธอรีนหยิกต้นขาของเขาอย่างไร้ความปราณี อีตา