บทที่ 828

แคทเธอรีนก้มลงมอง เธอก็อดยิ้มไม่ได้ แม้ว่าเธอควรจะเขินอายแต่ยังไงซะเธอก็เคยใช้อุบายนี้มาก่อนตอนที่พวกเขาอยู่ด้วยกันในเมลเบิร์น เฮ้อ เขาทําราวกับว่าไม่เคยเห็นผู้หญิงมาก่อน "ก็ได้ค่ะ" เธอเม้มริมฝีปากสีชมพูของเธอ แล้วกลับห้องนอนไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จเธอก็ออกมา ฌอนนั่งที่โต๊ะอาหารพร้อมอาหารเช้าที่เขาซื้อจากร้านอาหารเช้าชื่อดัง “ผมขอให้สุดยอดเชฟในฟอร์คฟูลปรุงมื้อเช้านี้ให้คุณเลยนะ มีวาฟเฟิล อะโวคาโดโทสต์ เบรคฟาสต์แร้ป เฟรนช์โทสต์...” ฌอนระบุทีละรายการ เพียงได้กลิ่นของอาหาร แคทเธอรีนบอกได้เลยว่าเมนูเหล่านี้อร่อยเพียงใด ดังนั้นเธอจึงหยิบส้อมขึ้นมาเริ่มกิน กินไปสักพักเธอพบว่าฌอนยังไม่เริ่มขยับเลย "อ้าว คุณไม่กินเหรอ?" "ผมไม่ค่อยอยากอาหารน่ะ" ฌอนพูดความจริง เขาไม่ค่อยอยากกินอะไรนักนอกจากอาหารฝีมือของเธอ “อย่าทำงั้นสิคะ คุณต้องกินอาหารเช้านะ มาฉันจะป้อนคุณเอง” แคทเธอรีนเลิกคิ้ว แล้วเธอก็หยิบขนมปังปิ้งชิ้นหนึ่งใส่ปากเธอแล้วเอนตัวเข้าไปหาเขา ฌอนกลั้นหายใจ เธออยู่ใกล้เขามากจนเขาเห็นขนตางอนยาวของเธอ เธอ...ใช้ปากเธอป้อนอาหารเขา เดิมทีฌอนไม่อยากทานอาหารเช้าประเภทนี้ แต่เขากลืนน้ำลาย