บทที่ 841

ร็อดนีย์กัดฟันกรอด “ดุณต้องแปลกใจมากขนาดนั้นเลย? มันแปลกเหรอที่ผมทําอาหารได้?” "ก็ใช่น่ะสิ ในสายตาของฉัน คุณก็แค่ลูกคุณหนูทำอะไรไม่เป็นนอกจากทําตามคําสั่งของซาร่าทุกวัน” เฟรยาพยักหน้าโดยไม่ลังเล “...” เมื่อกี้เขาน่าจะใส่ยาพิษลงในจานซะจะได้หมดเวรหมดกรรมกันที เฟรยาหั่นสเต็กคำหนึ่งมาชิม รสชาติก็ดีเกินคาด...โคตรอร่อยเลย มันจริงแท้เหมือนสเต็กที่เธอเคยกินในประเทศ F เทมปุระมีรสชาติเหมือนส่งตรงมาจากญี่ปุ่น และแม้แต่ซาซิมิก็นุ่มและสดใหม่เป็นพิเศษ อะแฮ่ม แน่นอนว่าเป็นเพราะส่วนผสมต่าง ๆ ที่ดีของเธอ “คุณทําด้วยตัวเองจริง ๆ เหรอ?” เธออยากรู้ “คุณไม่ได้ให้ลูกน้องคุณส่งโดรนนำอาหารเข้ามาทางหน้าต่างห้องครัวใช่ไหม?” “เปล่าผมทําเอง ผมชอบทําอาหารตั้งแต่ยังเป็นเด็ก โอเคไหม?” ร็อดนีย์ทนไม่ไหวแล้วจริง ๆ “คาดไม่ถึงจริง ๆ การทําอาหารของฌอนไม่ได้เรื่อง ฉันคิดไม่ถึงว่าเขาจะมีเพื่อนแบบคุณ” เฟรยาถอนหายใจอีกรอบ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเฝ้าสังเกตร็อดนีย์อย่างละเอียด รูปลักษณ์ของชายผู้นี้หล่อเหลาและดวงตาดุจลูกพีชของเขาสุดแสนจะดึงดูดใครบางคนได้ทุกเมื่อ หุ่นเพรียวของเขาใส่เสื้อผ้าชุดใดก็ดูดีไปหมด ถ้าเขาเข้าวงกา