บทที่ 845

ไม่นาน พวกเธอถูกชายทั้งสี่คนจับขึงไว้บนเตียงอย่างรวดเร็ว “เจ้านายคนนี้คือเฟรยา ลินช์” ชายคนหนึ่งดึงรูปถ่ายออกมาและชี้ไปที่เฟรยา "ใช่แล้ว พาเธอไป" ชายที่มีสร้อยโซ่ทองหนาโบกมือ จากนั้นเขาจ้องไปที่แคทเธอรีน “พวกแกไปเลย ฉันจะอยู่นี่ทำอะไรสนุก ๆ ก่อน” “พี่ชาย ฉันก็อยากสนุกเหมือนกัน” คนหนุ่มกว่าที่อยู่ด้านข้างเลียริมฝีปากของเขาขณะจ้องไปที่เฟรยา “เขาไม่ได้บอกว่าห้ามเราแตะต้องเธอ” "เออจริงด้วยว่ะ" "ไอ้สารเลว" แคทเธอรีนและเฟรยา ตกใจกลัวมากเมื่อเห็นพวกผู้ชายจู่โจมเข้ามากระชากเสื้อผ้าพวกเธอ ในขณะนั้นเองประตูถูกเตะเข้ามา ฌอนโผล่พรวดเข้ามา เมื่อเขาเห็นเสื้อผ้าของแคทเธอรีนถูกฉีกจนขาดเป็นสองท่อน ดวงตาของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีแดงและเย็นเยียบขึ้นมาทันที "แกกล้าดียังไงถึงมาแตะต้องเธอ" "ใคร... แกเป็นใคร?" อันธพาลทั้งสี่ตกใจกับออร่าที่น่าสะพรึงกลัวของเขา "ฉันคือคนที่จะฆ่าแกคืนนี้" ฌอนตรงเข้าทุบตีคนพวกนั้นทันทีจนล้มลงนอนกองและถึงกับขาหัก หลังรบจนชนะ เขาก็รีบถอดเสื้อผ้าของเขาออกมาพันรอบตัวแคทเธอรีนไว้ เมื่อเขาเห็นรอยแดงบนผิวขาวน้ำนมของเธอ เขาก็หันกลับไปด้วยความโกรธและหักมือพวกมันเข้าให้อีก “พี่ชายปล