บทที่ 866

ทันทีที่ซาร่าพูดจบ เธอก็หลับตาลงราวกับว่าเธอตายแล้ว "ซาร่า!" ฌอนตกใจร้องเสียงดัง เขาอังมือที่จมูกเธอและสังเกตว่าเธอยังคงหายใจเบา ๆ อยู่ “เชสเตอร์ มาช่วยเธอเดี๋ยวนี้เลย!” ฌอนคํารามใส่เชสเตอร์อย่างว้าวุ่น ในทางกลับกันร็อดนีย์โกรธมากจนดวงตาแดงก่ำ “เชสเตอร์นายต้องช่วยเธอให้ได้ ได้โปรด” "ฉันช่วยน่า” เชสเตอร์ขอให้ฌอนวางซาร่าลงบนพื้นทันที โชคดีเมื่อเช้าเขานําชุดปฐมพยาบาลติดมาด้วย หลังจากเขาใช้เวลากว่าสิบนาทีในการช่วยเหลือซาร่า ในสภาพหมดสติเธอก็ยังครวญคราง ทั้งที่เธอยังคงหมดสติ “ฉันพยายามเต็มที่แล้ว ถึงแม้ตอนนี้เธอพ้นขีดอันตรายแล้ว แต่ต้องส่งเธอไปโรงพยาบาลโดยเร็วที่สุด มิฉะนั้น เธอจะมีอาการสมองกระทบกระเทือน” เชสเตอร์พูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม “เอาล่ะ ฉันจะส่งเธอไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้” ฌอนอุ้มซาร่าอย่างรวดเร็ววิ่งไปที่รถของเขา หลังจากพบรถแล้วเขาก็แล่นฉิวไปโรงพยาบาลเร็วดั่งกับฟ้าผ่า หลังเข้ารักษาในห้องฉุกเฉิน ซาร่าก็รอดชีวิตในที่สุด ฌอนพิงบนเก้าอี้ มือของเขาเต็มไปด้วยเลือด ความรู้สึกเบื่อหน่ายเหน็ดเหนื่อยของเขานั้นเกินบรรยาย “คุณชายใหญ่ฮิลล์ ผู้ลักพาตัวกําลังถูกขังอยู่ที่ห้องใต้ดินของไลโอน่