บทที่ 872

ที่ลานจอดรถ หลังจากลิฟต์ขึ้นไปแล้ว ฌอนก็ต่อยกระจกหน้าต่างรถของเขาอย่างแรง เลือดจากกําปั้นของเขาไหลหยดลงพื้น แต่เขาไม่รู้สึกเจ็บปวดเลยแม้แต่น้อย ดวงตาของเขาแดงก่ำและเขาก็ท่วมท้นไปด้วยความเศร้าโศก แคทเธอรีน... เล็งปืนมาที่เขาจริง ๆ ด้วย มีอะไรที่เจ็บปวดไปยิ่งกว่าการได้รู้ว่าหญิงสาวสุดที่รักของเขามีความคิดที่จะยิงเขา? เฮอะ! ทั้งที่เธอรักกับเขา? เธอโหดร้ายขนาดนี้ได้ยังไง? “ฌอน ตอนนี้นายยังไม่เข้าใจนิสัยของแคทเธอรีนชัดเจนอีกเหรอ? เธอเปลี่ยนไปตั้งนานแล้ว เธอเปลี่ยนไปมากจนเราแทบไม่รู้จักเธอเลยในตอนนี้ คนเราใครจะพกปืนติดตัวไว้ตลอด?” ร็อดนีย์กล่าวด้วยความขุ่นเคืองว่า “เธอกำลังปกปิดนายตั้งหลายอย่าง เธออาจไม่จริงใจในความสัมพันธ์นี้กับนายก็ได้ เธอไม่รักนายด้วยซ้ำ ที่เธอกลับมาคบกับนายก็เพราะเธอต้องการแก้แค้นซาร่าเท่านั้นแหละ นายมองไม่ออกเหรอ?” "หุบปากซะ!" ฌอนถลึงตาใส่เขาอย่างไม่พอใจ “ฉันแค่พูดความจริง ตื่นมาลืมตาดูสิ่งที่อยู่ตรงหน้านายซะบ้าง ดูว่าใครคือคนที่รักนายอย่างแท้จริง” ทันทีที่ ร็อดนีย์พูดจบประโยค เขาก็เปิดประตูรถด้วยความโกรธ “ฉันยังไม่จบเรื่องนี้นะ แม้วันนี้เธอจะหนีไปได้ แต่พรุ่