บทที่ 882

ถึงแม้พวกเขาอยู่ไกลกัน แต่แคทเธอรีนก็สัมผัสได้ว่าฌอนอารมณ์ไม่ดีเอาเลย แม้แต่ดวงตาของเขาก็ยังเต็มไปด้วยความเกลียดชัง พอเธอนึกขึ้นได้ว่าเขามาจากโรงพยาบาล เธอรู้เลยว่านังเลวซาร่าได้พูดอะไรบางอย่างเพื่อสร้างความบาดหมางระหว่างพวกเขาอีกครั้ง “คุณชายใหญ่ฮิลล์ครับ คุณโจนส์บอกว่าเธอต้องการพบโลแกน” แชนซ์ก้าวไปหาเขาและเอ่ย ริมฝีปากบางของฌอนยกขึ้นอย่างเยาะเย้ย “คุณไปพบเขาได้ แต่หลังจากเข้าไปแล้วคุณจะไม่ได้ออกมาอีก คุณคิดว่ายังไง?" คิ้วของแคทเธอรีนขมวดชนกัน “ฌอนคะ ฉันมาที่นี่เพราะว่าฉันจริงใจในการพูดคุยกับคุณอย่างสันติ เราจำเป็นต้องทํากันถึงขนาดนี้ระหว่างเราด้วยหรือคะ?” “คุณคิดว่าผมเต็มใจด้วยงั้นหรือ? คุณเป็นคนบังคับให้ผมต้องทำ” ความเกลียดชังยังอยู่เต็มอกของฌอนจึงทำให้น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความรําคาญไปด้วย “แคทเธอรีนคุณคิดถึงความรู้สึกของผมไหมตอนที่คุณจ่อปืนเข้าที่หน้าผม? คุณยังทําสิ่งที่แย่มากกับซาร่าด้วย คุณต้องการทําลายเธอและกดดันเธอให้อยากตาย คำอธิบายที่เหมาะกับที่คุณเป็นก็คือคนเลวทรามที่สุด” แคทเธอรีนหายใจเข้าลึก ๆ หัวใจของเธอที่สงบอยู่ในตอนแรกเจอคำพูดของเขาแบบนี้ก็เดือดดาลขึ้นมาทันท