บทที่ 886

“คุณอยากโทรถามซูซี่ไหมคะว่าตอนนี้เธออยู่ไหน?” แคทเธอรีนเลิกคิ้วและเอ่ยเตือนฌอน หัวใจของฌอนสั่นสะท้าน เขาค้นหาหมายเลขของซูซี่และรีบกดโทรออก แต่ไม่สามารถติดต่อเธอได้ "คุณทําอะไรกับซูซี่?" แววตาของเขาเต็มไปด้วยเจตนาร้ายราวกับเขาจะฆ่าเธอ “ฉันอนุญาตให้คุณโทรวิดีโอคอลล์กับเธอได้ครู่หนึ่งค่ะ แต่คุณต้องขอให้ใครสักคนเอาโทรศัพท์ของฉันมาคืนให้ฉันก่อน” แคทเธอรีนยื่นมือไปหาเขา ฌอนให้คนนําโทรศัพท์ของเธอมาทันที แคทเธอรีนโทรหาออสติน ชายคนหนึ่งสวมหน้ากากปรากฏอยู่บนหน้าจอ "คุณ..." “ให้เขาเห็นเด็กคนนั้น” แคทเธอรีนสั่ง ในไม่ช้าออสตินก็มอบโทรศัพท์ให้ซูซี่ “ลุงฌอนคะ...” ซูซี่เงยหน้าขึ้นด้วยรอยยิ้มสดใส ฌอนมองไปที่พื้นหลัง เขาสังเกตเห็นว่าไม่ใช่สถาบันเฮกเกตต์แต่เป็นสถานที่ที่ไม่รู้จักเอาเลย “ซูซี่ ทําไมวันนี้หนูไม่ไปโรงเรียน?” เขาถามอย่างร้อนรน “ป้าแคธี่บอกว่าวันนี้เธอจะพาหนูไปเที่ยวเล่น เธอขอให้ลุงคนนี้มารับหนูค่ะ ลุงฌอนคะ ลุงช่วยถามป้าแคธี่ได้ไหมคะว่าเมื่อไหร่เธอถึงจะมาซะที?” ซูซี่พูดอย่างไร้เดียงสาว่า "หนูเบื่อมากเลยค่า" “ซูซี่ หนูรู้ไหมว่าหนูอยู่ที่ไหน?” “ไม่รู้ค่ะ หนูเพิ่งมาที่นี่เป็นครั้งแรก