บทที่ 912

แคทเธอรีนจ้องอย่างเย็นชาไปยังท่าทางที่ระมัดระวังของฌอน เธอพบว่ามันน่าหัวเราะมาก มุมปากของเธอโค้งลงจนริมฝีปากของเธอเป็นรอยยิ้มเยาะเย้ย "คุณคิดว่าฉันมาที่นี่เพื่อเยี่ยมคุณเหรอ?" แคทเธอรีนดึงมือจากการจับยึดของเขา "เราไม่เกี่ยวอะไรกันอีกต่อไปแล้ว" จากนั้นเธอก็หมุนตัวเพื่อจากไป แต่ฌอนก็เร็วพอที่จะมายืนอยู่ตรงหน้าเธอ ถึงแม้ว่าเขาป่วยแต่น้ำเสียงของเขาก็เย่อหยิ่งตามปกติ “ผมเลิกกับคุณเมื่อไร? แคทเธอรีน คุณยังเป็นแฟนผมอยู่นะ” “คุณฮิลล์ คุณมีความทรงจําที่แย่มากเลย ให้ฉันเตือนคุณนะว่าคุณกําลังจับแขนของซาร่าไว้อย่างใกล้ชิดสนิทสนมเมื่อคุณปรากฏตัวที่ศาลเมื่อวานนี้” แคทเธอรีนรู้สึกทึ่งจริง ๆ กับพฤติกรรมที่ไร้ยางอายของเขา “คนที่มีความละอายใจจะไม่มีทางยอมให้ตัวเองพูดแบบนั้น” “ถ้าอย่างนั้นคุณถือว่าผมเป็นคนไร้ยางอายก็ได้” ฌอนลังเลที่จะปล่อยมือเธอไป เขารู้ว่าเขาทําผิดกับเธอมาก ดังนั้นบางทีเขาไม่ควรรบกวนเธออย่างที่เฮดลีย์พูด แต่เขาไม่สามารถหยุดคิดถึงเธอได้เลยตั้งแต่เมื่อคืนนี้ เขาเคยได้ยินคําพูดที่ว่าคน ๆ หนึ่งจะนึกถึงคนที่พวกเขารักเมื่อยามป่วยไข้ น่าเสียดายที่เขารู้ซึ้งถึงมันเมื่อสายเกินไป “แคธี