บทที่ 942

แคทเธอรีนขับรถเข้ามาและเห็นแอสตัน มาร์ตินสีดําคันหนึ่งจอดอยู่ข้างที่จอดรถซึ่งสำรองไว้เฉพาะรถเธอ ฌอนนั่งอยู่หน้ารถ สวมเสื้อเชิ้ตสีขาวซึ่งเหน็บชายเสื้อไว้ในกางเกงของเขาอย่างหลวม ๆ เป็นไปได้ว่าช่วงนี้เขาน้ำหนักหายไปดูจากเสื้อผ้าของเขาหลวมไปบ้างเล็กน้อย “ฌอน ฮิลล์ คุณมาที่นี่ทำไมคะ? ฉันมั่นใจนะคะว่าฉันวางตัวชัดเจนมาก คุณเข้าใจไหมคะ” แคทเธอรีนปิดประตูรถกระแทกเสียงดังขณะเธอลงรถ น้ำเสียงของเธอฟังดูหมดความอดทน หัวใจของฌอนปวดร้าว ตลอดมาถึงบัดนี้ เขาไม่ได้มาหาเธอที่บริษัทเพราะเขากลัวสายตาเย็นชาที่เธอจ้องเขามาแบบนี้น่ะแหละ “ผมมีบางอย่างจะคุยกับคุณ มันเกี่ยวข้องกับเพื่อนของคุณ เฟรยา” "มีอะไรว่ามาเลยค่ะ?" แคทเธอรีนหยุดชั่วคราว “เราจะคุยกันตรงนี้เหรอ? ไปที่สํานักงานของคุณกันเถอะ” ฌอนเดินไปหาเธอ "... ก็ได้ค่ะ" แคทเธอรีนขมวดคิ้ว ถ้าเป็นเรื่องเกี่ยวกับเฟรยา ยังไงเธอก็ต้องยอมตาม เมื่อพวกเขาขึ้นไปชั้นบน เธอรีบพูดทันทีว่า "พูดมาเลยค่ะ" ฌอนมองไปรอบ ๆ “นี่คือวิธีที่คุณปฏิบัติต่อแขกของคุณหรือครับ? ถ้วยชาล่ะอยู่ไหน?” “ถ้าคุณมาที่นี่เพื่อดื่มชา คุณสามารถออกไปแล้วเลี้ยวขวา ลงลิฟต์ไปเลยค่ะ” แคทเธอรีน