บทที่ 947

“หยุดพูดเหลวไหลนะ” ร็อดนีย์รู้สึกกระวนกระวายใจเล็กน้อยกับสิ่งที่เฟรยาพูด "ฉันแค่พูดความจริงย่ะ" แล้วเฟรยาก็หันกลับมาโบกเรียกรถแท็กซี่ "คุณไม่อยากให้ผมไปส่งคุณกลับเหรอ?" ร็อดนีย์โพล่งออกมา “ฉันไม่กล้าหรอก คุณน่ะสูงส่งเหลือเกิน ฉันกลัวว่าคุณจะโยนฉันลงจากสะพาน” เฟรยาขึ้นรถไปทันทีโดยไม่หันหลังกลับ ร็อดนีย์งุนงงอยู่ตั้งนานที่มันไม่ได้เป็นไปตามที่เขาได้คาดการณ์เอาไว้ เขาคิดว่าเฟรยาคงจะตื๊อเขาอย่างแน่นอน ก็หุ้นของสโนว์คอร์ปอเรชั่น 10 เปอร์เซ็นต์นั้นเย้ายวนใจมาก เดี๋ยวก่อนนะ เขาลืมเตือนเธอให้กินยาคุมกําเนิด ห้าสิบนาทีต่อมา เฟรยาลงจากรถมาก็เห็นร็อดนีย์ปรากฏตัวหราอยู่ที่ทางเข้าหมู่บ้าน "คราวนี้คุณต้องการอะไรเหรอ?" อารมณ์ของเฟรยาบูดบึ้งทันทีที่เธอเห็นเจ้างี่เง่านั่น "กินนี่ซะ" ร็อดนีย์ยื่นกล่องยาคุมกําเนิดให้เธอด้วยสายตาคลุมเครือ "ผมไม่ยอมให้คุณอุ้มท้องลูกของผมหรอก" หัวใจของเฟรยาหนาวเยือก ทําไมชีวิตของเธอถึงได้โชคร้ายจัง? ทีแรกเธอพบกับแพทริค และคราวนี้ก็ร็อดนีย์ “อย่าห่วงเลยน่ะ ฉันกินไปแล้วตอนที่ฉันออกมาจากโรงแรมเมื่อวาน มันคงจะสายเกินไปนะถ้าฉันรอคุณนํามันมาให้ฉัน” เฟรยาสะกดกลั้นความ