บทที่ 949

บนหน้าต่างของวิลล่าที่ชั้นสอง ร่างเล็ก ๆ ที่คล่องแคล่วว่องไวของลูคัสปีนขึ้นที่หน้าต่างเหลือบมองออกไป “แม่ครับฌอนอยู่ที่ประตูรั้วอีกแล้ว” หลายคืนมานี้ฌอนมักจะมาหยุดรถของเขาที่ทางเข้าวิลล่าของตระกูลยูล และบางครั้งเขาจะออกไปก็ต่อเมื่อหลังจากที่แคทเธอรีนออกไปทํางานแล้ว จนแคทเธอรีนชินกับมัน “ไม่ต้องสนใจเขา ไปนอนได้แล้ว” แคทเธอรีนอุ้มลูคัสลงมาจากเก้าอี้และดึงบานมู่ลี่หน้าต่างลง เกรงว่าดวงตาคมกริบของฌอนจะเห็นลูคัสเข้า “แม่ครับ เขามาที่นี่ตลอดเลย จะเกิดอะไรขึ้นครับถ้าเขารู้ว่าแม่กําลังจะแต่งงานกับลุงเวสลีย์?” ลูคัสพูดอย่างกังวล “เขาไม่รู้หรอกจ้ะ เมื่อถึงเวลาแม่จะให้บริษัทประกาศว่าแม่กําลังเดินทางไปทําธุรกิจและหายไปสองสามวัน” แคทเธอรีนลูบหัวเล็ก ๆ ของเขาเพื่อปลอบโยน “ลูคัส ลูกจะ...ไม่พอใจไหมที่แม่กําลังจะแต่งงาน?” “ไม่ครับ ผมดีใจที่ในที่สุดแม่ก็ได้พบคนที่จะดูแลเอาใจใส่ต่อแม่เป็นอย่างดี” ลูคัสกล่าวอย่างจริงจัง “และลุงเวสลีย์ก็ดีกับผมและซูซี่มาก แน่นอนถ้าหากวันใดเขาปฏิบัติต่อแม่ไม่ดีขึ้นมา ผมจะสั่งสอนบทเรียนให้เขาเองเพื่อแม่ ตอนนี้ผมเก่งศิลปะการต่อสู้มากนะครับ เมื่อผมโตขึ้นผมจะมีพลังมากมาย