บทที่ 964

“แคธี่ นี่คือห้องของเรา คุณชอบไหม?” ฌอนวางแคทเธอรีนลงบนเตียงและโน้มตัวไปจูบเธอ “ฌอน อย่าเข้ามานะ” แคทเธอรีนซึ่งใกล้จะสติแตก ผลักร่างของเขาออกไป เธอกลัวมากจนน้ำตาเอ่อล้นดวงตาของเธอ “แน่นอนผมต้องเข้าหาคุณสิ ผมเป็นสามีคุณ คืนนี้เป็นคืนแรกของเราในฐานะคู่แต่งงานนะ” ฌอนบังคับร่างที่งามสง่าและหล่อเหลาอยู่บนตัวเธอ เข่าของเขากดลงบนเตียง และกลิ่นอายของความเป็นชายก็โอบล้อมแคทเธอรีนทันที “คุณไม่ใช่สามีของฉัน สามีของฉันคือเวสลีย์ ลียงส์!” แคทเธอรีนตะโกนอย่างควบคุมไม่ได้ “ถึงแม้ว่าคุณจะจัดงานแต่งงานกับฉันและกล่าวคำปฏิญาณ แล้วยังไงเหรอ? หรือแม้แต่ห้องคู่บ่าวสาวนี้ มันก็ไม่ลบความจริงที่ว่าฉันแต่งงานกับเวสลีย์เรียบร้อยแล้ว เนื่องจากฉันจดทะเบียนสมรสกับเขาแล้ว การแต่งงานของเราก็ถูกกฎหมาย” "หุบปาก!" ทันใดนั้นฌอนก็ผลักเธอและใช้มือขวาของเขาปิดปากเธอไว้ ดวงตาคู่ลึกของของเขานั้นเต็มไปด้วยความเคร่งขรึม เขาพยายามอย่างเต็มที่ที่จะไม่นึกถึงมัน แต่ทําไมเธอต้องยั่วยุเขาด้วยการเตือนอยู่เสมอ? แบบนั้นมันทำให้เลือดของเขาใกล้ถึงจุดเดือด เขารู้สึกราวกับว่าเขากำลังจะคุมอารมณ์ไม่ไหว เขาจึงพยายามควบคุมตัวเองอย่างเต็