บทที่ 968

“ช่างมันเถอะ ด้วยฝีมือการปรุงยอดแย่ของคุณ ฉันไม่เชื่อว่าคุณทําอาหารทั้งหมดนี้หรอก” แคทเธอรีนตะคอก “ผมทําเองจริง ๆ เมื่อไม่กี่วันก่อนผมไปเรียนรู้วิธีทําอาหารมาจากเชฟ ก็คุณเคยเป็นคนทำอาหารให้ผมทานในตอนนั้น ผมจะทําอาหารให้คุณเองตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ถ้าคุณไม่เชื่อก็ดูที่มือของผมนี่ได้เลย...” ฌอนยื่นมือกางนิ้วของเขาให้เธอดู นิ้วของเขาแต่เดิมเคยเกลี้ยงเกลาตอนนี้มีรอยถลอก นอกจากนี้ยังมีหนังด้าน ๆ อยู่ตามฝ่ามือของเขาด้วย "มันก็เจ็บนะ" ฌอนกะพริบตาให้เธอ ด้วยขนตาสีเข้ม ๆ เข้ากับใบหน้าที่หล่อเหลาโดดเด่นของเขา ผู้หญิงคนไหนก็คงใจอ่อนที่ได้เห็นเขาอย่างนี้ แต่แคทเธอรีนก็ไม่ไขว้เขวเลยสักนิด “ในฐานะผู้ชายคุณมานั่งบ่นรำพันถึงความเจ็บปวดเล็ก ๆ น้อย ๆ แบบนี้คุณไม่ละอายบ้างเหรอ? เวสลีย์จะไม่ทําแบบนี้แน่” ฌอนถึงกับพูดไม่ออก อารมณ์ดี ๆ ของเขาพังยับเยินหลังจากเขาได้ยินคําว่า “เวสลีย์” แคทเธอรีนเริ่มกินอาหารเช้าทันทีโดยไม่สนใจมองสีหน้ามึนตึงของเขา แม้ยังเก็บความแค้นเคืองต่อเขาเอาไว้แต่เธอก็จะไม่ทรมานท้องของเธอ หากเธอต้องหิวจนปวดท้องขึ้นมา เธอก็จะไม่ได้เพลิดเพลินกับอาหารอร่อย ๆ อีกเลยน่ะสิ "รสชาติดีไหมค