บทที่ 998

“บ้านเหรอ?” เลียมหัวเราะด้วยเสียงต่ำด้วยใบหน้าแดง และมีน้ำตาคลอเบ้า “ไหนล่ะบ้านของผม? ผมไม่มีสักบ้าน” ครอบครัวฮิลล์ไม่ยอมให้เขากลับไป ส่วนครอบครัวแคมโปสมีภรรยาและลูกชายอยู่แล้ว ไม่ว่าเขาจะไปที่ไหนเขาก็เป็นส่วนเกิน “มาช่วยหาโรงแรมให้เขาพักก่อนเถอะค่ะ” เวสลีย์ช่วยพาเลียมขึ้นรถและเลียมก็อ้วก ทําให้รถมีกลิ่นเหม็น แคธี่รีบเปิดหน้าต่างด้วยสีหน้ากระอักกระอ่วน ยังไงนี่ก็เป็นรถของเวสลีย์ "เวสลีย์ ฉันขอโทษนะ..." “อย่าเหลวไหลน่า คุณเป็นภรรยาผม คุณจะมาพูดขอโทษทำไมล่ะ?" เวสลีย์มองเธอแปลก ๆ “พูดตามตรง เลียมช่วยให้ผมได้ช่วยเหลือคุณมาก่อน ดังนั้นผมจึงประทับใจเขามาก” แคทเธอรีนรู้สึกประหลาดใจ “ฉันได้ยินเฟรยาพูดถึงครอบครัวฮิลล์มา คุณคิดว่าเลียม—” “มีข่าวลือที่ไม่น่าฟังบางเรื่องออกมา แต่ไม่ว่าเลียมจะขโมยข้อมูลหรือไม่ คุณต้องคุยกับเขาและเข้าใจเขาก่อนที่คุณจะตัดสินได้” เวสลีย์ขัดจังหวะเธอและพูดอย่างอ่อนโยนว่า “ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นมา เขาก็ยังถือว่าเป็นพ่อของซูซี่ เราไม่ควรหันหลังให้เขา” แคทเธอรีนซึ้งใจ เธอไม่คาดคิดมาก่อนว่าหลังจากเหตุการณ์ดังกล่าว เวสลีย์จะยังคงเปิดใจกว้างและฉลาดรอบรู้ เขายังเห็นใ