บทที่ 150

แม้ว่าโรซาลีจะใช้ความพยายามเกือบทั้งหมดในการระงับความเกลียดชังในเสียงของเธอ แต่เสียงที่นุ่มนวลของเธอยังคงแฝงไปด้วยออร่าที่ชั่วร้าย ขอบ เมื่อถึงตอนนั้น โดโรธีก็มีสติสัมปชัญญะอย่างสมบูรณ์ และเธอก็ปล่อยแขนของครีเดนซ์ทันที เธอมองลงมาที่ตัวเองและตระหนักว่าเธออยู่ในสภาพที่น่าเสียใจอย่างยิ่งและอึดอัดใจ ร่างกายของเธอเปียกในขณะที่ผมของเธอยังคงเปียกโชกไปด้วยน้ำ เดรสสีน้ำเงินเกาะรัดร่างกายของเธอแน่นราวกับผิวหนังชั้นที่ 2 เน้นส่วนโค้งของเธอ ครีเดนซ์ยืนอยู่ในที่ที่เขาอยู่ โดยไม่แสดงสีหน้าใดๆ เขาไม่ได้ตอบคำถามของโรซาลี ใบหน้าและลมหายใจของเขาเต็มไปด้วยความเย็นของเศษน้ำแข็ง โรซาลีเพิกเฉยต่อความอับอายบนใบหน้าของโดโรธี เธอเดินไปจับแขนของ Credence แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนหวานว่า “Credence มีผู้หญิงมากเกินไปที่ต้องการพึ่งพาผู้ชายเพื่อหาทางลัด ทำไมมันไม่คุ้มที่จะโกรธผู้หญิงแบบนั้น " อีวอนน์จ้องไปที่โดโรธีและจำได้ว่าฮิวโก้ถูกจำคุกเป็นเวลาสองปีและแซนดี้ลูกสาวของเธอซึ่งต้องถูกไล่ออกจากโรงเรียนอนุบาล เธอโกรธจนตาแดงก่ำ เธอตบเบา ๆ โรซาลีและมองเธออย่างแผ่วเบา กะพริบตาด้วยความประหลาดใจและแสร้งทำเป็นพูดอย่างเป็นก