บทที่ 154

Juelz ตกใจมากเพราะเขาไม่คิดว่า Dorothy และ Germaine จะมาถึงอย่างรวดเร็ว เขาจำได้ว่าพวกเขายังไม่เคยมาที่นี่เลยตอนที่เขาออกไปสูบบุหรี่ “ดอรี่ คุณอยู่ที่นี่ ไม่ต้องกังวล เบลล์จะไม่เป็นไร” Germaine ยังปลอบโยนเธอ "ไม่ต้องห่วง ฉันมั่นใจว่าเบลล์จะมีชีวิตที่ยืนยาวและมีความสุขมากกว่านี้" โดโรธีซึ่งอยู่ในภาวะตื่นตระหนกแล้ว รีบส่ายหัวแล้วพยักหน้าอย่างรวดเร็วอีกครั้ง น้ำตาคลอเบ้าเมื่อเธอจ้องไปที่แสงสีแดงเหนือประตูห้องผ่าตัดด้วยความงุนงง แสงไฟริบหรี่เหมือนการเต้นของหัวใจเธอ มันลุกขึ้นและล้มลงเมื่อเธอวิตกกังวลอย่างไม่น่าเชื่อ เธอรอเป็นเวลานาน และเวลาผ่านไปอย่างช้าๆ ทำให้เธอกังวลมากขึ้นเรื่อยๆ หลังจากนั้นไม่นานประตูห้องฉุกเฉินก็ถูกผลักเปิดจากด้านใน หมอออกมาถามด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า "ใครเป็นผู้ปกครองเด็ก" โดโรธีรู้สึกตัวแล้วเดินไปตอบด้วยน้ำเสียงแหบแห้งว่า "ฉัน-ฉันเป็นแม่ของเธอ" “ในฐานะพ่อแม่ คุณกล้าดียังไงถึงดูแลลูกแบบนี้? คุณประมาทเกินไป คุณจะปล่อยให้เธอกินอาหารที่เย็นและมันเยิ้มได้อย่างไรในเมื่อเธอป่วยเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาวแล้ว” เธอบอกครูในโรงเรียนอนุบาลมานานแล้วว่าต้องให้ผักเบลล์และโจ๊กธรรมดา เธอกิ