บทที่ 199

เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าที่เบาและสง่างามมุ่งหน้าไปที่ประตูห้องเฝ้าระวัง เจเรมีก็หันหลังและเดินออกไป เขาขวางทางสตรีผู้สูงศักดิ์วัยกลางคนที่ได้รับการอนุรักษ์ไว้อย่างดี เขามองไปที่แม่ของเขา Ysabelle Chilton ที่ไม่เคยยิ้มให้เขา และเขาก็ยิ้มให้เธอ รอยยิ้มที่เจือไปด้วยน้ำแข็ง เขารักษาระยะห่างจากเธอและถามว่า “คุณต้องการอะไร” Ysabelle ดูบอบบาง และดูเหมือนจะเป็นลูกครึ่ง ดวงตาของเธอดำกว่าหมึก จมูกของเธอสูง และผิวของเธอขาวกว่าหิมะ อย่างไรก็ตาม ไม่มีสิ่งใดที่สามารถปกปิดร่องรอยของความโกรธในดวงตาของเธอได้ เธอเป็นผู้หญิงที่อายุเกือบห้าสิบปี แต่เธอยังคงดูเหมือนเธออายุสามสิบ เธอสามารถทำให้ผู้ชายทุกคนที่ติดต่อกับเธอตะลึงงันได้อย่างง่ายดาย “ฉันได้ยินมาว่าคุณพาผู้หญิงคนหนึ่งกลับมาที่โรงพยาบาลของฉัน ฉันก็เลยมาหาเธอ” อีซาเบลไม่ได้ให้ความสนใจกับเจเรมีอย่างเฉยเมย เธอกวาดสายตาที่เฉียบคมไปยังผู้หญิงที่นอนอยู่บนโต๊ะผ่าตัด ใบหน้าของผู้หญิงคนนั้นซีด แต่ก็ไม่สามารถซ่อนความงามอันยิ่งใหญ่ของเธอได้ เธออดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วและพูดอย่างเย็นชาและจองหองว่า “ฉันมาที่นี่เพื่อบอกคุณว่าผู้หญิงเป็นสิ่งที่ไม่ดี โดยเฉพาะผู้หญิงที่ส