บทที่ 378 เก็บเป็นความลับ

“เป็นเรื่องดีที่พี่ยังไม่ได้บอกใคร พี่ต้องเก็บเรื่องนี้เป็นความลับให้ฉัน ฉันไม่อยากรู้ให้คนอื่นรู้” “เอาล่ะเข้าใจแล้ว ไม่ต้องกังวลไป! พี่จะแจ้งให้เธอทราบหากมีงานดี ๆ เข้ามา" "แน่นอน ขอบคุณค่ะ" ลูซี่วางสายและนั่งอยู่เฉย ๆ จากนั้นเธอก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและกดไปที่บัญชีของเธอเพื่อตรวจสอบยอดเงิน เมื่อมองไปที่ตัวเลขสี่หลักที่น่ากลัว เธอก็ยิ้มอย่างขมขื่น ไม่มีใครในโลกนี้จะคิดว่านักแสดงหญิงอย่างเธอที่ได้รับรางวัลที่มีชื่อเสียงและความสามารถที่กำลังมาแรงมีบริษัทที่ลงทุนกับเธอ แต่เธอกับมีเงินในกระเป๋าเพียงสามพันกว่าบาทเท่านั้น! โธ่ชีวิตของการเป็นดารา คนดังและคนสำคัญในสายตาของสาธารณชนได้แตกต่างจากภาพวาดที่เธอเคยคิดไว้ ลูซี่ถอนหายใจ ทันใดนั้นโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น สีหน้าของเธอมีการเปลี่ยนแปลงทันที เมื่อดวงตาของเธอมองไปที่จอแสดงผลของผู้ที่โทรเข้ามา นิ้วของเธอวางอยู่เหนือปุ่มตัดการเชื่อมต่อขณะที่ เธอลังเลอยู่นานก่อนที่จะตัดสินใจรับสายในที่สุด มันเป็นเสียงผู้ชายที่แหบและห้าวอยู่ที่ปลายสาย “ฉันคิดว่าแกจะไม่รับสายฉันแล้วซะอีก ฉันเดาว่าแกก็ไม่ได้เย็นชาและไร้หัวใจขนาดนั้น” ลูซี่ก้าวไปยังมุมที