บทที่ 414 มันไม่ใช่เรื่องของคุณ

ไม่ว่ามันจะน่าลำบากใจสักแค่ไหน โจเอลก็ต้องรับผิดชอบต่อสิ่งที่เขาก่อขึ้น เขาถอนหายใจ “เมื่อคืนผมเมามาก และขอโทษด้วยที่ทำให้คุณขุ่นเคือง แต่เนื่องจากเรื่องที่เกิดขึ้น เราทำใจยอมรับมันดีไหม?” ดวงตาของลูซี่เบิกกว้าง เธอไม่อยากเชื่อเลยว่าเขากล้าพูดแบบนี้ “ทำใจยอมรับเหรอ? ไปลงนรกซะ!” เธอโกรธมากจนเตะโจเอลตกจากเตียง จากการเตะตามด้วยเสียงโครมครืน “ต่อให้ผู้ชายทุกคนในโลกนี้ตายไปแล้ว ฉันก็จะไม่อยู่กับคุณ คุณยังให้ฉันทนอยู่กับคุณหรือไง? ไปลงนรกซะ!” หลังจากพูดจบ เธอไม่สนใจเขาและกระโดดลงจากเตียงในขณะที่ที่ห่อผ้าห่มไว้ แล้วเดินไปที่ห้องน้ำอย่างโกรธเคือง ไม่นานก็มีเสียงน้ำไหลออกมาจากห้องน้ำ โจเอลจับเข่าลุกขึ้นยืนด้วยรอยยิ้ม และมองไปทางห้องน้ำด้วยดวงตาที่หรี่ลงเล็กน้อย ลูซี่อาบน้ำเสร็จอย่างรวดเร็ว เมื่อเธอรีบออกมา เธอถูกห่อด้วยผ้าเช็ดตัวเท่านั้น ขณะที่ผมยาวเป็นกระจัดกระจายพาดบ่า ร่องรอยของคืนที่บ้าคลั่งก่อนหน้านี้สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน เธอก้มลงหยิบเสื้อผ้าที่ขาดของเธอขึ้นจากพื้น และดูรังเกียจมันเล็กน้อย จากนั้น สายตาของเธอก็เหลือบไปที่เสื้อเชิ้ตสีขาวที่ชายคนนั้นโยนลงไปบนโซฟา แม้ว่าจะ