บทที่ 539 ความเข้าใจผิด

พ่อบ้านรีบตอบกลับทันทีว่า “ครับ นายน้อย” หลังจากที่ฟังพ่อบ้านรายงานความคืบหน้า โจเอลก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ท้ายที่สุดเขาก็เรียกร้องความยุติธรรมให้กับลูซี่ได้ พ่อบ้านยืนอยู่ต่อหน้าโจเอลด้วยความเคารพและถามว่า “นายน้อย มีอะไรให้กระผมรับใช้อีกไหมครับ?” โจเอลโบกมือของเขา พ่อบ้านจึงโค้งคำนับและจากไปในเมื่อไม่มีอะไรให้เขาจัดการแล้ว เขารู้ดีว่านายน้อยไม่ต้องการให้ใครมารบกวน นอกจากนี้เขายังได้กลิ่นแอลกอฮอล์ และอาการเดินเซของนายน้อย ดังนั้นจึงเป็นเรื่องที่น่ายกย่องที่เขายังสามารถพูดคุยกับพ่อบ้านเกี่ยวกับเรื่องประเภทนี้ได้ อันที่จริง โจเอลซ่อนสิ่งเหล่านี้จากลูซี่เพราะเขารู้ว่าถ้าเธอรู้เรื่องนี้ เธอก็คงไม่ยินยอม เธอเป็นคนง่าย ๆ สบาย ๆ และไม่เคยคิดที่จะแก้แค้นใคร อย่างไรก็ตาม โจเอลไม่ยอมเห็นผู้หญิงที่เขาชอบถูกคนอื่นรังแก เขาจึงแอบส่งคนไปจัดการกับแอสทริด โจเอลพ่นลมออกจากปากฟู่ใหญ่จากอาการเมาของเขา โจเอลไม่สามารถนั่งตัวตรงได้อีกต่อไป เขาจึงทรุดตัวลงบนโซฟา เขาไม่ได้ตั้งใจจะลืมทุกอย่างด้วยแอลกอฮอล์หรอกเหรอ? ทำไมตอนนี้เขาถึงยังคิดถึงลูซี่ถึงแม้ว่าเขาเกือบจะเมาแล้ว? ดังคำกล่าวที่ว่า 'ปัญหาจะขย