Webfic
Buka aplikasi Webfix untuk membaca lebih banyak konten yang luar biasa

บทที่ 1221

เมเดลีนโดนต้อนให้จนมุม แต่ก็ไม่คิดที่จะสู้กลับเลยแม้แต่น้อย ถึงเธอจะมองไม่เห็นใบหน้าของบุคคลนั้น แต่กลิ่นของต้นหญ้าก็โชยเข้ามาในจมูกของเธอ หญิงสาวชะงักไปชั่วครู่ ก่อนจะได้สติสัมปชัญญะกลับคืนมา เมื่อสบตากับชายตรงหน้า เธอก็เริ่มผลักเขาออกไปด้วยความลนลาน “คุณมาทำอะไรที่นี่? ไปให้พ้น! ตำรวจอาจจะยังจับตาดูฉันอยู่ คุณมาหาฉันไม่ได้ ไม่รู้หรือไง?” เมเดลีนกดปุ่มเปิดพลางผลักเจเรมี่ให้ออกไป แต่ร่างสูงกลับดึงเธอไว้ในอ้อมแขนและกักตัวเธอเข้ามุมอีกครั้ง “มากับผมนะ” เจเรมี่พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนและรักใคร่ เขาไม่ได้ตำหนิ หรือสงสัยใด ๆ ในตัวเธอ และรู้ดีว่าเธอทำเพื่อเขา เมเดลีนส่ายหน้าด้วยดวงตาแน่วแน่ “ฉันไม่ไป ฉันมาไกลแล้ว และจะไม่หันหลังกลับไป” เจเรมี่สูดหายใจลึกและขมวดคิ้วเข้าหากัน “เป็นอะไรไปคะ?” เมเดลีนจับแขนของเจเรมี่ไว้ เมื่อสังเกตเห็นว่าเขามีสีหน้าไม่ค่อยดี “เจเรมี่ คุณไม่สบายหรือเปล่า? เจ็บอีกแล้วเหรอ? เป็นเพราะยาพิษใช่ไหม?” เจเรมี่มองใบหน้ากังวลของอีกฝ่ายแล้วกดลิฟต์เพื่อไปยังชั้นบนสุด จากนั้นเขาก็ดึงร่างบางเข้ามาในอ้อมแขนของตัวเอง “ลินนี่ กลับมาหาผมเถอะนะ ได้โปรด” เสียงของเขาที่ดังก

Klik untuk menyalin tautan

Unduh aplikasi Webfic untuk membuka konten yang lebih menarik

Nyalakan kamera ponsel untuk memindai, atau salin tautan dan buka di browser seluler Anda

© Webfic, hak cipta dilindungi Undang-undang

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.