บทที่ 184

แม้ว่าลิลลี่จะอายุไม่ถึงสามขวบ แต่เธอกลับว่องไวมาก เมื่อเห็นว่าเมเรดิธกำลังจะตีเธอด้วยเจตนาที่ไม่ดี เธอจึงหลบหลีกทันที เมเรดิธฟาดมือออกไป เธอสัมผัสได้เพียงอากาศเท่านั้น และนั่นทำให้เธอรู้สึกรำคาญมากขึ้นเธอยื่นนิ้วออกไปเพื่อหยิกใบหน้าของลิลลี่ ลิลลี่อ้าปากเล็ก ๆ น่ารักของเธอและกัดเข้าที่หลังมือของเมเรดิธอย่างไม่ลังเลด้วยแรงทั้งหมดที่มี "อ่าห์!" เมเรดิธกรีดร้อง ลิลลี่คลายปากของเธอ และกระพริบตาที่สวยงาม “นี่คุณน้า คุณแม่ของหนูบอกว่าคนที่ชอบตีเด็กเป็นคนไม่ดี เพราะคุณเป็นคนไม่ดี หนูสามารถตะโกนและตีคุณได้” “อะไรนะ? เมื่อกี้แกพูดว่าอะไร?” เมเรดิธไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าจะมีวันนี้ที่เธอถูกสั่งสอนโดยเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่อายุยังไม่ถึงสามขวบ! เธอโกรธมาก เมื่อเห็นลิลลี่หันหลังเดินกลับเข้าร้าน เมเรดิธรีบวิ่งไล่ตามเธอ โดยลืมไปว่าตอนนั้นเธอยังเหยียบลูกปัดเคลือบอยู่ใต้เท้า ลูกปัดเคลือบทำให้เธอควบคุมการทรงตัวไม่ได้ทันที เธอไม่สามารถพยุงตัวเองให้มั่นคงได้ ในที่สุดเธอได้ล้มลงอย่างน่าอายและดึงเพื่อนที่อยู่ข้าง ๆ เธอลงไปที่พื้นเช่นกัน “บ้าชะมัด” ลิลลี่หยุดชะงัก เธอหันหน้าไปรอบ ๆ และแลบลิ้นใส่เมเรดิธ