บทที่ 325

มาเดลีนยกริมฝีปากของตัวเองและยิ้มออกมา ยิ้มของเธอกำลังเบิกบานอยู่ข้างกับริมฝีปากสวยของเธอ “ทำเหมือนคุณไม่อยากให้ฉันตกหลุมรักคุณอย่างงั้นเลยหรือเปล่า? หรือว่าความจริงแล้วคุณยังรักเมเรดิธอยู่?” เธอดึงเน็คไทของเขาไว้ด้วยแววตาขุ่นเคือง “ถ้ามันเป็นแบบนั้นจริง ๆ ฉันจะได้ถอนตัวและไม่มาเจอคุณอีก” มาเดลีนแสร้งทำเป็นผิดหวังและปล่อยเน็คไทของเจเรมี่ ทันทีที่คอเสื้อของเขาคลายออก เจเรมี่ก็รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่ไหลออกมาจากหัวใจตัวเอง เมื่อเห็นเธอหันหลังจากไปด้วยสีหน้าผิดหวัง ทำให้เขายืนนิ่งตกอยู่ในภวังค์ มันรู้สึกราวกับว่าหัวใจของเขาถูกแทงด้วยเข็มที่มองไม่เห็น “อย่าไปเลยนะ” เจเรมี่คว้าข้อมือของมาเดลีนไว้ทันที มาเดลีน ยังไม่ได้ก้าวออกจากเขาแม้แต่ก้าวเดียว เธอหยุดฉีกยิ้มออกมา ด้วยรอยยิ้มแห่งชัยชนะ ในขณะที่หันหลังให้เขาอยู่เขาไม่สามารถเห็นใบหน้าที่เธอแสดงออกมาได้ แต่เธอยิ้มฉลองชัยชนะของตัวเองอยู่ได้ไม่ถึงสองวินาทีก่อนที่เจเรมี่ใช้กำลังของตัวเองดึงเธอเข้ามาไว้ในอ้อมกอด มาเดลีนชนเข้ากับหน้าอกของเขาอย่างกะทันหัน กลิ่นหอมที่คุ้นเคยล้อมลมหายใจของเธอไว้อย่างรวดเร็ว เธอเคยชอบกลิ่นตัวเขามากและอยากจ