บทที่ 336

เธอเดินเข้าไปดูด้วยความสงสัยและเห็นว่าสิ่งที่อยู่ในมือของเขาเป็นไดอารี่เล่มโปรดของเธอ ภายในเล่มนั้นเต็มไปด้วยความรักและเจตนาที่แน่วแน่ในอดีตที่เคยมีให้กับเขา มาเดลีนเยาะเย้ยเมื่อนึกถึงตัวเองในสมัยก่อน เธอโง่จนตาบอดและหูหนวก เธอคว้าเอาไดอารี่เล่มนั้นก่อนจะหันหลังกลับไป แต่ทว่า ในขณะที่เธอกำลังคว้าเอาไดอารี่ในมือเขานั้น เจเรมี่ได้ดึงเธอเข้าไปไว้ในอ้อมกอดเขาอีกครั้ง มาเดลีนไม่ทันได้ตั้งตัวเธอสะดุดล้มลงไปบนพื้น ตัวเธอกระแทกเข้าแผ่นอกที่หนาแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อของเขา ดวงตาของเขายังคงดูเมาค้างหลงเหลืออยู่ ในขณะที่เขามองเธออย่างไม่สบอารมณ์ “อย่าไปไหน ตกลงไหม? อย่าทิ้งฉันไปอีก” “เจเรมี่ ปล่อยฉันไปเถอะ ฉันไม่ใช่คนที่คุณกำลังคิดถึง” มาเดลีนพยายามเต็มที่ที่จะหนี แต่เจเรมี่ ก็ยิ้มและจ้องตรงไปที่เธอ ตอนนี้เขากอดเธอแน่นกว่าเดิม มาเดลีนหลบหนีจากการเกาะกุมของเขาไม่ได้แม้ว่าเธอจะพยายามดิ้นแค่ไหนก็ตาม เขากอดรัดเธอไว้แน่นด้วยความรัก ก่อนที่จะหลับไปในที่สุด มาเดลีนเหงื่อออกมากมายจากการที่เธอพยายามดิ้นรนหาทางออกจากการจับกุมของเขา ในท้ายที่สุด เธอกลับหลับไปด้วยความเหนื่อยล้าในอ้อมแขนของเขา แสงแรกขอ