บทที่ 356

ในจังหวะที่เธอก้าวพ้นประตูห้องครัวออกไปนั้น ภาพที่เห็นตรงหน้าเป็นเจเรมี่ที่กลับมาพร้อมกับมาเดลีน รอยยิ้มที่อยู่บนใบหน้าเธอค้างอยู่แบบนั้น ก่อนที่เธอจะแสดงสีหน้าเศร้าออกมา “เจเรมี่…” “ผมกับวีล่าทานข้าวมาจากข้างนอกแล้ว อาหารพวกนั้นคุณเก็บเอาไว้ทานเถอะ” เจเรมี่พูดออกมาอย่างไร้เยื่อใย เขามองมาเดลีน แล้วพูดขึ้นว่า “ไปที่ห้องของเรากันเถอะ” “เจเรมี่!” เมเรดิธไล่ตามทั้งคู่ไปและหยุดเขา “เจเรมี่ ฉันรู้ดีว่าคุณมีความเข้าใจผิดมากมายในตัวฉัน คุณคงสงสัยว่าฉันจะทำบางอย่างหลายสิ่งที่ทำร้ายแมดดี้ในตอนนั้น แต่คุณก็ควรที่จะรู้ดีกว่าใครว่าฉันมีจิตใจที่เที่ยงตรงและเมตตาแค่ไหน” “คุณครอว์ฟอร์ด จิตสำนึกของเธอถูกสุนัขแทะกินไปตั้งนานแล้ว เธอจะมีจิตใจเมตตาและเที่ยงตรงได้ยังไงกัน?” มาเดลีนถามขึ้นมาอย่างช้า ๆ เมเรดิธหน้าคิ้วขมวดขณะที่ไฟแห่งความเดือดเริ่มลุกในใจตัวเองอีกครั้ง เธอทำได้เพียงแค่อดทนเพื่อให้เป็นไปตามแผนที่วางเอาไว้ “เจเรมี่ วันเสาร์นี้ในฐานะพ่อกับแม่ของแจ็คสันเราควรไปร่วมงานเดินเขาที่ทางโรงเรียนอนุบาลของแจ็คจัดขึ้นนะ วัตถุประสงค์ของกิจกรรมนี้คือต้องการให้ผู้ปกครองทั้งสองและเด็กมีส่วนร่วมกัน ไม่ว่