บทที่ 393

มาเดลีนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่รอยยิ้มอันสงบจะเผยขึ้นที่ริมฝีปากของเธอ “ฉันคิดว่าคุณคงสับสนเล็กน้อยเกี่ยวกับฉัน คุณปู่วิทแมน ฉันจะเป็น มาเดลีน ครอว์ฟอร์ด ได้ยังไงกัน?” แสงสว่างในดวงตาของผู้อาวุโสวิทแมนหรี่ลงเล็กน้อย แต่สายตาของเขายังคงชัดเจน “ฉันจะไม่บังคับให้เธอยอมรับหากเธอไม่ต้องการ มาเดลีน” “ฉันไม่ใช่มาเดลีนจริง ๆ นะ คุณปู่” มาเดลีนปฏิเสธด้วยรอยยิ้ม “ทำไมฉันต้องแต่งงานกับผู้ชายที่เกลียดฉันล่ะ ถ้าฉันเป็นมาเดลีน? ฉันได้เรียนรู้ครั้งสุดท้ายว่าการโยนตัวเองเข้ากองไฟจะทำให้ฉันถูกไฟเผา” ท่านอาวุโสวิทแมนตกใจเมื่อได้ยินสิ่งที่เธอพูดออกมา คิ้วสีขาวของเขาขมวดแน่น “เธอกำลังจะแต่งงานกับเจเรมี่จริง ๆ เหรอ?” มาเดลีนพยักหน้าอย่างแน่วแน่ “แน่นอนค่ะ ฉันท้องลูกของเจเรมี่ด้วย” ทันใดนั้น สายตาของอาวุโสวิทแมนก็จ้องไปที่ท้องแบนราบของเธอ เขาเม้มปากแต่ไม่ได้แสดงความคิดเห็นเพิ่มเติม “คุณปู่ วีล่า” เจเรมี่เดินเข้ามา “ทำไมพวกคุณถึงมาพูดคุยกันที่หน้าห้องน้ำ?” มาเดลีนยิ้มแล้วเดินไป “ฉันบังเอิญมาเจอคุณปู่ เราเลยคุยกันนิดหน่อย เขายังล้อว่าฉันเป็นมาเดลีน ครอว์ฟอร์ดด้วย” คิ้วของเจเรมี่ตกลงเ