บทที่ 423

ปลายนิ้วของเธอชี้ไปที่มาเดลีนอย่างเย่อหยิ่ง และเมื่อพูดไปแบบนั้นจบ เธอก็อยากจะกอดเขา ทันทีที่เธอเอื้อมมือออกไป เจเรมี่กลับเดินผ่านเธอไปอย่างเฉยเมย และเดินไปทางมาเดลีนแทน “พี่เจเรมี่?” อีวอน เยลเมน จ้องไปที่เจเรมี่ที่ไม่ได้แม้แต่จะเหลือบมองเธอ เจเรมี่เหลือบมองกาแฟที่หกลงบนพื้นและมองมาเดลีนด้วยความเป็นห่วง “คุณเป็นอะไรไหม? คุณถูกน้ำร้อนลวกหรือเปล่า?” มาเดลีนเม้มริมฝีปากของเธอ “มันไม่ร้อนหรอก แต่…” เธอหยุดชั่วคราว และมองไปยังผู้หญิงตรงหน้าที่ตอนนี้สีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย “ผู้หญิงคนนี้ชนฉันตั้งสองครั้ง ไหล่ของฉันเจ็บมากเลย” “...” อีวอนไม่คิดว่ามาเดลีนจะพูดแบบนี้กับเจเรมี่ เธอรู้สึกอับอายและรีบโต้กลับทันที “พี่เจเรมี่ ฉันไม่ได้ชนเธอ เธอต่างหากที่ชนฉัน!” ขณะที่พูดเรื่องนี้ เธอจ้องไปที่มาเดลีนอย่างโกรธเคือง “ฉันอยากจะช่วยกอบกู้ศักดิ์ศรีของเธอเอาไว้ต่อหน้าลูกพี่ลูกน้องของฉันนะ แต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่อยากทำงานที่นี่แล้วจริง ๆ พี่เจเรมี่คะ พี่ควรไล่เธอออกและให้บทเรียนกับเธอ!” ใบหน้าที่หล่อเหลาของเจเรมี่ดูเบื่อหน่ายขึ้น ความรำคาญแผ่ซ่านไปถึงหางตาและคิ้วของเขา “ฉันจะให้บทเรียนเธอแทน ถ้าเธอ