บทที่ 459

แม้ว่ากระจกรถจะปิด แต่มาเดลีนก็ยังได้ยินชัดเจนว่าเสียงของเอโลอิสกำลังสั่นอยู่ เห็นได้ชัดว่าเอโลอิสพยายามระงับอารมณ์บางอย่าง และมาเดลีนก็รู้อยู่แล้วว่านั่นคืออารมณ์จะสื่ออะไร ก๊อก ก๊อก ก๊อก เอโลอิสเคาะหน้าต่างรถอีกครั้งเบา ๆ เธอไม่กล้าใช้แรงมากเกินไป เธอกลัวว่ามาเดลีนจะอารมณ์เสีย แต่ในขณะเดียวกัน เธอกลัวว่ามาเดลีนจะไม่สนใจเธอ “วีล่า วีล่า…” เอโลอิสเรียกเธอ ทันใดนั้น มาเดลีนก็ปลดเข็มขัดนิรภัยออกด้วยการคลิกเพียงครั้งเดียว เมื่อพวกเขาเห็นว่าในที่สุด มาเดลีนก็ลงจากรถ ใบหน้าของเอโลอิสและฌอนก็สว่างไสวด้วยความสุข มาเดลีนเปิดประตูและออกมาจากรถในที่สุด เมื่อมองดูดวงตาที่เปียกโชกและโหยหา มาเดลีนก็มองดูพวกเขาอย่างนิ่งเฉย “แจ็คอยู่ในห้องของเขาเหรอ?” เธอถามออกไปแบบเรียบ ๆ เอโลอิสและฌอนมองดูเธออย่างใจจดใจจ่อและพยักหน้า “เขาอยู่ในห้องของเขา!” “ค่ะ” มาเดลีนพูดและหันกลับไปโดยไม่พูดอะไรอีก เมื่อพวกเขาเห็นมาเดลีนเดินเข้าประตูบ้าน เอโลอิสและฌอนมองดูเธอที่กำลังเดินไปพร้อมกับรู้สึกท้อแท้ พวกเขาเริ่มสะอื้นไห้ด้วยความโหยหา “เอวลีน…” มาเดลีนสัมผัสได้ถึงดวงตาที่ร้อนรุ่มอยู่ด้านหลังของเธ