บทที่ 527

เมเดลีน หยิบของที่วางอยู่บนฝ่ามือของเจเรมี่ขึ้นมา แววตาของเธอสั่นคลอน เมื่อความทรงจำได้ดึงเธอกลับไปสู่ฤดูร้อนอันเนิ่นนานมาแล้ว ตอนเธออายุ 10 ขวบ เธอได้พบกับเจเรมี่ที่อายุ 12 ขวบ ในตอนนั้นเธอได้มอบเปลือกหอยหลากหลายสีแก่เขาพร้อมกับพูดว่า เธอหวังว่าเขาจะมีความสุขตลอดไป ในตอนนั้นดวงตาของเจเรมี่เต็มไปด้วยความระแวดระวัง แต่ในท้ายที่สุดเขาก็ยังแสดงรอยยิ้มซึ่งเห็นได้ยากให้แก่เมเดลีน เมเดลีนในวัย 10 ขวบ ไม่รู้อิโหน่อิเหน่และไร้เดียงสา ในเวลาต่อมาเธอคิดขึ้นได้ว่าช่วงเวลาที่เจเรมี่มองเธอแล้วหัวใจของเธอเต้นระรัว นั่นหมายถึงรักแรกพบที่จะคงอยู่ตลอดไปเป็นพันปี หลังจากนั้นเจเรมี่ก็ทำที่คั่นหนังสือจากใบไม้ มอบให้แก่เธอ เธอเก็บมันไว้เป็นอย่างดี เก็บไว้ในไดอารี่ของเธอ และบางครั้งเธอก็เหลือบมองไปที่มัน ครั้งหนึ่งเมื่อเธอต้องการที่จะอ่านเรื่องราวในไดอารี่เล่มก่อนของเธอ เธอก็ค้นพบว่าไดอารี่หายไปพร้อมกับที่คั่นหนังสือในนั้น เธอเศร้าใจมานานแสนนาน เพราะนั่นเป็นเพียงสิ่งเดียวที่เจซทิ้งไว้ให้เธอ อย่างไรก็ตามที่คั่นหนังสือซึ่งหายไปนานแล้ว มาอยู่ที่เจเรมี่ได้อย่างไร? “เจเรมี่ตอบฉันมา ทำไมที่คั่นหนังสือ