บทที่ 625

ชุดนอนด้านนอกเปิดออก ความเย็นยะเยือกเข้าปกคลุม แม้ว่าเฟลิเป้จะน่าหลงใหลเพียงใด แต่ความรู้สึกของเมเดลีนชัดเจนอย่างมาก เธอจับมือของเฟลิเป้และปฏิเสธอย่างตรงไปตรงมา “ฉันขอโทษด้วย เฟลิเป้ แต่ฉันคิดว่ายังไม่พร้อม” เมเดลีนลุกหนีออกจากอ้อมแขนของเฟลิเป้ เมเดลีนรู้สึกหายใจหายคอได้คล่องขึ้นมา ตอนที่พวกเขารักษาระยะห่างซึ่งกันและกัน เฟลิเป้ที่รู้สึกขุ่นเคืองอยู่ภายในลุกขึ้นและกล่าวคำขอโทษ “ผมขอโทษด้วยเอวลีน ผมทำอะไรเกิดเลยไปหน่อย” เมเดลีนส่ายหัว “ไม่ใช่ความผิดของคุณหรอกค่ะ มันเป็นความผิดของฉันเอง ฉันขอโทษด้วย ฉันจำเรื่องราวและความรู้สึกที่มีให้คุณไม่ได้ ฉันก็เลย…” “ไม่เป็นไรครับ” เฟลิเป้ปลอบประโลมเธอด้วยรอยยิ้ม “อย่าฝืนใจตัวเองเลยครับ เดี๋ยวสักวันหนึ่งคุณต้องจำได้แน่” “ขอบคุณนะคะ เฟลิเป้” “ไม่จำเป็นต้องขอบคุณผมเลย เด็กโง่ แม้ว่าจะไม่ได้จดทะเบียนสมรสกัน แต่ว่าพวกเราแต่งงานกันเรียบร้อยแล้ว และตราบใดที่หัวใจผมเชื่อมโยงกับคุณ คุณยังเป็นภรรยาของผมแน่นอน” เฟลิเป้เดินเข้าไปกอดเมเดลีนและลูบไล้ปอยผมที่นุ่มสลวยดังปุยนุ่นของเธอ “อย่าคิดมาก และพักผ่อนเสียนะครับ” “คุณก็เหมือนกันนะคะ” เฟลิเป้พยักหน้า