บทที่ 677

เจเรมี่รู้สึกประหลาดใจที่ได้ยินเสียงเรียกของเมเดลีนดังขึ้นมาท่ามกลางเสียงบีบแตรรถ คำพูดที่เขารู้สึกดีเมื่อได้ยินจากปากของเธอทำให้ความขมขื่นภายในจิตใจได้รับรู้ความหวานชื่นอีกครั้ง เจเรมี่รู้สึกดีใจและหันไปตามเสียงเรียกนั้น ตอนที่หันกลับไป เขาสัมผัสได้ถึงแรงลมที่มาจากรถซึ่งตรงมาหาเขาด้วยความเร็วสูง ความรู้สึกที่บอกว่าจะเกิดอะไรบางอย่างที่เลวร้ายที่สุดเป็นเหมือนกระแสไฟฟ้าไหลไปทั่วร่างกายของเขา และทันใดนั้น เขารู้สึกถึงความอบอุ่นที่โอบกอดร่างกายเขาไว้อย่างไม่ทันตั้งตัว เมเดลีนกระโดดเข้ามาคว้าตัวและเหวี่ยงเจเรมี่ไปตรงข้างทางด้วยกำลังทั้งหมดที่เธอมีในขณะที่กอดเขาไว้แน่น “ลินนี่” เจเรมี่รตกตะลึงและกอดแขนเอาไว้แน่น วินาทีต่อมา รถบรรทุกคันใหญ่ขับผ่านร่างพวกเขาไป อากาศที่ลอยขึ้นมาจากใต้ท้องรถบรรทุกหนาแน่นและร้อนเป็นอย่างมาก แต่เมเดลีนกลับมีเหงื่ออันเย็นเชียบอยู่เต็มมือ เมื่อเธอได้ยินเสียงคำรามเข้ามาในหู นั่นหมายความว่าเธอคว้าตัวเขาเอาไว้ได้ทันเวลา หลังจากที่มีแสงวาบเข้าดวงตาเธอ เธอจึงลืมตาขึ้น เมเดลีนเห็นว่ามีช่องว่างขนาดใหญ่ใต้รถบรรทุกคันนั้น แต่เธอคาดไม่ถึงว่าพวกเขาทั้งสองจะสามารถลอด