บทที่ 684

“หืม เธอจำพวกเราสองพี่น้องไม่ได้งั้นเหรอ? เธอต้องเคยเห็นพวกฉันในทีวีมาก่อนสิ? พวกฉันเป็นแก๊งมิจฉาชีพ กลุ่มคนร้ายที่ถูกตามจับตัวอยู่ ทีนี้ก็รู้แล้วใช่ไหม?” เมื่อได้ยินคำตอบนั้นตาของคาเลนก็เบิกกว้าง เธอกลัวมากจนเปียกโชกไปด้วยเหงื่อที่เย็นยะเยือก 'ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าสองคนนี้จะเป็นมิจฉาชีพ!' “ไม่ต้องกลัวหรอกนะ ระหว่างนี้พวกเราจะไว้ชีวิตเธอไว้ก่อน เพราะเธอยังพอจะมีค่าอยู่” จากนั้นชายทั้งสองก็คว้าตัวคาเลนและลากเธอออกไปข้างนอก “พวกนายคิดจะทำอะไร?! ปล่อยฉันนะ ช่วยด้วย! ช่วยด้วย...” คาเลนตะโกนด้วยความกลัว “ปล่อย! ปล่อยเธอซะ!” ผู้อาวุโสได้ยินเสียงความวุ่นวายโกลาหล และเขาได้โทรหาเจเรมี่ลับหลังพวกเขา จากนั้นเขาก็เข็นตัวเองออกมาจากห้อง “คุณพ่อช่วยฉันด้วย คุณพ่อ! คุณพ่อ!” คาเลนส่งเสียงกรีดร้อง อย่างไรก็ตาม ชายทั้งสองไม่ได้สนใจท่านปู่เลย พวกเขายกขาขึ้นถีบรถเข็นของท่านปู่ออกไป “นี่แกกำลังพยายามที่จะขุดหลุมศพให้ตัวแกเองหรือไง ไอ้แก่?!” “คุณพ่อคะ! คุณพ่อ!” เมื่อเห็นผู้อาสุโสล้มลงกับพื้นและไม่ขยับเลยแม้แต่นิดเดียว คาเลนก็เริ่มรู้สึกกลัวและสติแตก น้ำตาของเธอไหลหลั่งออกมา ขณะที่เมเดลีนกำลังส่