บทที่ 738

“เฟลิเป้ นายกำลังพยายามจะสื่ออะไร? นายกำลังอวดฉันหรือไง?” “ฮึ” เฟลิเป้เปล่งเสียงทางจมูก “ฉันแค่อยากจะบอกว่าตอนนี้เรื่องต่าง ๆ มาถึงจุดนี้แล้ว เราจำเป็นต้องมีทางออก ฉันจะรอแกตรงที่ที่ลิเลียนถูกฆ่าในอีกครึ่งชั่วโมงหลังจากนี้ ถ้าแกมา ฉันจะให้บันทึกทั้งหมดของลิเลียนตั้งแต่ตอนที่เธอเกิด ถ้าไม่มาก็ทำเป็นว่าฉันไม่ได้โทรหาแล้วกัน” เฟลิเป้วางสายก่อนที่เจเรมี่จะตอบ เคธี่ยืนอยู่ข้างกำแพงห้องทำงานขณะที่ร่างกายของเธอเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำและบาดแผล เธอครุ่นคิดก่อนจะกลับห้องของเธออย่างเงียบ ๆ หลังจากไตร่ตรองแล้ว เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วพิมพ์คำหนึ่งคำ... เมเดลีนไม่ได้กลับไปที่คฤหาสน์มอนต์โกเมอรีหลังจากที่เธอจากไป เธอเดินไปตามถนนอย่างไร้จุดหมาย ทุกอย่างรอบ ๆ ตัวเธอแม้จะเร่งรีบและคึกคักไปด้วยผู้คน แต่เธอก็ยังรู้สึกหนาวเหน็บไปถึงขั้วหัวใจ เธอไม่เคยคิดว่าเฟลิเป้จะสามารถทำสิ่งที่เลวร้ายเช่นนี้ได้ เมเดลีนรู้สึกว่าเรื่องนี้ไร้สาระ ผู้ชายที่บอกเธอว่าเขารักเธอกำลังทำสิ่งที่ทำร้ายเธอแทน จู่ ๆ เธอรู้สึกถึงการสูญเสีย ความรักที่แท้จริง แท้ที่จริงแล้วมันเป็นแบบนี้เหรอ? ทันใดนั้น เธอได้รับข้อความจากหมายเลขที