บทที่ 778

เคธี่เม้มริมฝีปากแน่น และเงยหน้าขึ้นเพื่อห้ามไม่ให้น้ำตาไหลลงมา “อย่าไล่ฉันเลยนะคะ ขอแค่ให้ฉันได้อยู่เคียงข้างคุณ ฉันจะยอมทำทุกอย่างตามที่คุณต้องการ ฉันจะทำทุกอย่างให้ดีที่สุด” “เหอะ” เฟลิเป้เยาะเย้ย “เธอชอบฉันขนาดนั้นเลยเหรอ มากจนเธอไม่รักตัวเองแม้แต่น้อยเลยงั้นเหรอ?” “ฉันไม่ได้แค่ชอบคุณ” เคธี่สบตาเขาอย่างแน่วแน่ แต่เฟลิเป้ละสายตาจากเธอ เขาผลักเธอออกไปโดยไม่แม้แต่จะหันมามองเธอด้วยหางตา “ออกไป ไปยืนหน้าประตูแล้วแสดงให้เห็นว่าเธอยอมทำทุกอย่างตามที่พูด” เคธี่ตกใจเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำพูดนั้น ข้างนอกหิมะกำลังตกและอุณหภูมิก็เย็นจัด แค่ตอนนี้เธอก็ทนอากาศหนาวไม่ไหวแล้ว "ไม่ไปงั้นเหรอ?" เฟลิเป้ถาม เคธี่กำหมัดของเธอแน่นขึ้นและตัดสินใจที่จะไม่เสี่ยงอีกครั้ง เธอสูญเสียไปแล้วครั้งหนึ่ง และจะไม่ยอมสูญเสียไปอีก “ฉัน... ฉันไม่อยากไป” เธอปฏิเสธและขัดคำสั่งของเขาเป็นครั้งแรก เฟลิเป้เองก็รู้สึกประหลาดใจ “เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะ?” “ฉันบอกว่าไม่อยากไป ข้างนอกมันหนาว ฉัน...” “ใครบอกว่าขอแค่ได้อยู่ข้างฉัน แล้วจะยอมทำทุกอย่าง?” “ฉันเต็มใจ แต่…” เคธี่กำหมัดแน่นแล้ววิ่งไปหาเฟลิเป้อย่างกล้าหาญ เธ