บทที่ 803

เป็นเจเรมี่ เธอไม่เคยฟังเสียงฝีเท้าเขาผิดไปเลยแม้แต่ครั้งเดียว เมเดลีนรีบจัดแจงตัวเองให้เรียบร้อยก่อนจะเอามือเธอลูบท้องตัวเองเบา ๆ และทำเป็นยืนพึงราวระเบียงรับลม หลังจากได้ยินเจเรมี่เดินใกล้เข้ามาทีละก้าว จังหวะการเต้นของหัวใจเธอก็ใกล้เคียงกับความสม่ำเสมอของฝีเท้าเขาที่ใกล้เข้ามา “เหมือนชีวิตคุณจะดีมากขึ้นจริง ๆ หลังจากที่ได้ทอดทิ้งคนขี้ขลาดอย่างผมไปนะ คุณผู้หญิงวิทแมน” คำพูดแสนประชดประชันของเขาที่ดังขึ้นจากข้างหลัง ทำให้เมเดลีนรู้สึกทุกข์ใจ เจเรมี่เดินมาหยุดอยู่ที่ข้างหลังของเธอ แสงจันทร์ในค่ำคืนสาดส่องลงบนผิวกายเย็น ๆ อันขาวผ่องของเธอ ชุดของเธอได้พลิ้วไหวไปตามกระแสลมยามเย็น ขณะที่รูปร่างด้านหลังอันสวยงามของเธอกำลังสะท้อนอยู่ในดวงตาของเขา เมเดลีนสวมหน้ากากความสง่างามของเธอ ก่อนจะหันกลับมาประจันหน้ากับดวงตาลึกล้ำของเขาและหัวเราะออกมาเบา ๆ “ฉันเองก็อยากพูดแบบนั้นกับคุณเหมือนกัน คุณวิทแมน คุณดูมีชีวิตชีวาดีแถมยังได้พบกับคนรักใหม่อย่างรวดเร็วอีกด้วย” “ก็ช่วยไม่ได้นี่ครับ หลังจากที่ถูกคุณผู้หญิงวิทแมนขับไล่ไสส่งที่ประเทศเอฟในวันนั้น ผมรู้สึกเสียใจมากจริง ๆ พอผมกลับมา ผมก็พบว่าการ