บทที่ 1006

หัวหน้าการ์ดไม่กล้าขัดขืน เขาทำได้เพียงหยิบมีดด้วยมือที่สั่นเทา แล้วพูดด้วยน้ำเสียงสั่น ๆ ว่า “นายท่าน ผมขอโทษ!” และหลังจากนั้นที่ทุกคนจะได้เห็น เขาใช้มีดตัดมือขวาของเกรย์ “อ๊าก!!!” เกรย์กรีดร้องเหมือนหมูที่กำลังถูกเชือด ล้มกลิ้งลงไปบนพื้นด้วยความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส ฮาร์วีย์สั่ง “เอาไปโยนให้หมาป่ากินซะ!” หัวหน้าการ์ดไม่กล้าขัดคำสั่ง เอามือที่ขาดตรงไปยังสวนหลังบ้านทันที ไม่นานก็ได้ยินเสียงหมาป่าของเกรย์เคี้ยวอะไรบางพร้อมเสียงเห่าคำราม เกรย์ ซึ่งยังคงเกลือกกลิ้งอยู่บนพื้นอย่างสิ้นหวัง อย่างสุดแสนทรมาน! ฮาร์วีย์ช่างโหดเหี้ยม! ตอนนี้เขาหมดหวังแล้ว แม้ว่าเขาจะมีแพทย์ที่ดีที่สุดในโลกมารักษา ใครเล่าจะคว้านท้องเอามือของเขาออกจากท้องของหมาป่าแล้วต่อมือกลับมาได้อีกครั้ง? จิตใจของเกรย์เต็มไปด้วยความโกรธเกลียด แต่เขาไม่กล้าที่จะแสดงมันออกมาทางสีหน้า ได้เพียงแต่มองฮาร์วีย์อย่างอ้อนวอน ในขณะเดียวกัน ควินน์ที่เหมือนจะช็อคไปแล้ว ตกใจจนฉี่ราด นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นด้านมืดของฮาร์วีย์ เมื่อนึกย้อนกลับไปว่าเธอดูถูกฮาร์วีย์ไว้อย่างไร เธอรู้สึกราวกับว่าตอนนี้เธอหายใจไม่ออกอีกต่อไป เกรย์กั