บทที่ 245

เมื่อเห็นว่าเพื่อนร่วมชั้นออกตัวแทนเธอนีอาก็รู้สึกสบายใจ หากเรื่องที่เธอโกหกถูกเปิดเผยเธอจะต้องอับอายขายหน้าอย่างมาก โชคดีที่ไม่มีใครเชื่อฮาร์วีย์ “ไอ้ขยะไร้ค่าทำไมนายต้องทำตัวแบบนี้? ถ้านายจะปกป้องเมีย นายต้องรู้ตัวเองสักหน่อย นายเป็นเพียงลูกเขยที่เขาไม่ต้องการ ใครจะไปเชื่อเรื่องไร้สาระของนสยกัน” นีอาพูดจาดูถูก “ฉันได้ยินมาว่านายเข้าไปเป็นลูกเขยมาสามปีแล้ว นายต้องเตรียมน้ำไว้ให้แม่ยายล้างเท้า ต้องทำความสะอาดห้องน้ำ แล้วนายก็ยังไม่เคยได้จับมือเมียนายด้วยซ้ำ ทำไมถึงเป็นแบบนั้นล่ะ? นายเป็นผู้ชายแต่ดูน่าสมเพชเหลือเกิน นายทำตัวเองดูน่าอับอายที่สุด!” “นีอา คุณต้องขอโทษภรรยาของฉันและเพื่อนของเธอ เราจะปล่อยผ่านเรื่องนี้ไป ว่าไง?” ฮาร์วีย์พูดอย่างใจเย็นโดยไม่สนใจสิ่งที่นีอาพูดจาดูถูก “แมนดี้ สามีของเธอเสียสติไปแล้วเหรอ? เธอไม่บอกให้เขาทำตัวดี ๆ หน่อยเหรอ?” นีอาขมวดคิ้วหงุดหงิดแล้วหันไปหาแมนดี้ “เขาพูดถูกแล้วนี่” แมนดี้ตอบอย่างเยือกเย็น “ขอโทษแองเจิลซะ แล้วเราจะลืมเหตุการณ์นี้ทั้งหมดนี้” นีอาระเบิดเสียงหัวเราะ “เธอบอกให้ฉันขอโทษแองเจิลงั้นเหรอ เธออยากให้ฉันขอโทษสุนัขรับใช้ของเธอ เธอยังคิด