บทที่ 3699

"เอาล่ะ วันนี้พอแค่นี้ก่อนนะคุณการ์เซีย “กลับไปบอกแอ็กเซลให้ผมหน่อย “แผนการนี้ใช้ไม่ได้ผลหรอก ถ้าเขาต้องการทำสัญญาที่ว่างเปล่า อย่างน้อย ๆ ก็ควรแสดงความจริงใจออกมาก่อน “คนสมัยนี้ไม่ได้โง่หรอก “ผมไม่ได้สนใจข้อเสนอของคุณตั้งแต่แรก แต่สนใจในตัวคุณ” ฮาร์วีย์จับมือโซอี้อย่างเงียบ ๆ ก่อนที่จะรับบัตรธนาคารคืนด้วยรอยยิ้มอันมีความหมาย “คุณการ์เซีย คำสัญญาบางอย่างที่ให้ไว้กับผมนั้นดีเกินกว่าจะเป็นจริงได้ สิ่งนั้นเป็นอะไรที่อยู่ไกลเกินเอื้อม... “แต่ไม่ใช่หอฝึกยุทธ “เราจะยังคงอ้าแขนต้อนรับคุณเสมอเมื่อคุณพร้อม! “ผมจะไม่กลับคำพูด...” จากนั้นฮาร์วีย์ก็หัวเราะเบา ๆ ก่อนจะเดินจากไป ปากของโซอี้กระตุกด้วยความรู้สึกโกรธเกรี้ยว หลังจากนั้นไม่นานเธอก็สอดมือกลับเข้าไปในกระเป๋าอย่างเงียบ ๆ มีนามบัตรเลื่อนหลุดออกมาโดยไม่มีเสียง ทันทีที่ฮาร์วีย์ดึงบัตรธนาคารของเขากลับคืน เขาก็แอบเอานามบัตรอีกใบใส่เข้าไปในมือของโซอี้ โซอี้เหลือบมองนามบัตรสีดำด้วยท่าทีลังเล *** หลังจากทำเป็นทองไม่รู้ร้อนกับความยากลำบากในการตัดสินใจของโซอี้แล้ว ฮาร์วีย์ก็ออกจากโรงแรมอาซัน เขาโทรหาฟิชเชอร์ เบเน็ตต์เพื่อรายงานการประช