บทที่ 3947

เอลเลนพูดไม่ออกหลังจากได้ยินคำพูดจากแม่ของเธอ เธอรู้ว่าคำพูดเหล่านั้นไม่ได้เป็นแค่คำพูดไร้สาระ ในตอนแรกเธอแค่แสดงท่าทีว่าอยากจะคบกับฮาร์วีย์เท่านั้น แต่หลังจากเห็นสีหน้าของเอลเลน โนเอมิก็รู้ว่าเอลเลนเริ่มไม่แน่ใจในความคิดของตัวเองแล้ว ดังนั้นเธอจึงต้องการไปให้สุดและทำให้แน่ใจว่าความตั้งใจของฮาร์วีย์นั้นจะต้องถูกบดขยี้อย่างไม่เหลือชิ้นดี “เขาไม่รู้วิธีใช้มีดกับส้อมด้วยซ้ำไป แล้วนับประสาอะไรกับการใช้ชีวิตกับแกไปจนตลอดชีวิต! “แกหวังจะอยู่กับเขาได้ยังไงในเมื่อเขาไม่มีความรู้โดยทั่วไปเลย? “แกพร้อมจะกัดก้อนเกลือกินกับคนป่าเถื่อนอย่างเขาไปตลอดกาลเหรอ? “แกแน่ใจเหรอว่าจะทำอย่างนั้นได้?” เอลเลนยังคนนิ่งเงียบ เธอรู้ดีว่าวิถีชีวิตของเธอนั้นแตกต่างจากฮาร์วีย์อย่างสิ้นเชิง เธอไม่สามารถจะกัดก้อนเกลือกินไปจนตลอดชีวิตของเธอได้ ในเวลานี้นี่เองที่ชายสูงอายุผมสีบลอนด์ที่หวีผมเรียบร้อยพร้อมกับสวมชุดทักซิโด้ได้ผลักรถเข็นออกมา เขาได้วางกระทะร้อนควันฉุยไว้ตรงหน้าโนเอมิและคนอื่น ๆ โดยที่ยังปิดฝาอยู่ แต่ถึงกระนั้นก็ยังได้ยินเสียงเนยร้อนฉ่าอยู่ข้างใน มีกลิ่นหอมฟุ้งลอยออกมาทันทีทำให้ทุก ๆ คนอยากลิ้ม