บทที่ 3999

"เป็นอย่างนี้ได้ยังไง? “ทำไมถึงเป็นอย่างนี้?” เอลเลนมีอาการตัวสั่นไปหมด เธอเพิ่งชื่นชมอัลเลนไปเมื่อกี้นี่เอง โดยหวังว่าอีเดนจะดำเนินรอยตามเขา... แต่เพียงประเดี๋ยวเดียวเท่านั้นอัลเลนก็นอนกองอยู่กับพื้น และถูกโยนไปมาเหมือนกระสอบทราย เอลเลนรู้สึกรับไม่ได้ แม้แต่อีเดนก็ยังตัวสั่นในขณะที่ใบหน้าดูซีดเผือด เขารู้สึกได้ว่าหัวใจกำลังวายในไม่กี่วินาทีนี้ “เอาล่ะผู้นำสมิธ การมีเลือดไหลในวันเปิดร้านถือเป็นลางไม่ดีนะ" ในขณะที่ใบหน้าของอัลเลนดูบวมเป่งเหมือนหน้าหมูอยู่นั้น เขาไม่กล้าเปล่งเสียงออกมาแม้จะแค่พูดกับตัวเอง มันไม่สำคัญหรอกว่าอัลเลนจะตายหรือเปล่า... แต่การที่มีใครเสียชีวิตย่อมส่งผลกระทบต่อธุรกิจของฮาร์วีย์อย่างแน่นอน เอลเลนและคนอื่น ๆ หันกลับมาโดยสัญชาตญาณ ก่อนจะเผยให้เห็นรอยยิ้มเริงร่าเมื่อเห็นฮาร์วีย์เป็นคนพูดออกมา “แกคิดว่าแกเป็นใครกัน? แกไม่มีอะไรเลยเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้นำสมิธ แก...” อีเดนเงียบเสียงไปก่อนที่จะทันได้พูดจบประโยค เสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดอย่างต่อเนื่องกลับหยุดกะทันหัน เชสผู้สูงส่งและทรงอำนาจปล่อยอัลเลนทันที จากนั้นเขาก็ก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าว ก่อนจะโค้งคำ