บทที่ 408

เมื่อรู้สึกถึงการกระทำของอีกฝ่าย ฮาร์วีย์หันหลังกลับมาและตบหน้าชายหนุ่มอย่างรวดเร็ว เพี้ยะ! ด้วยเสียงที่ได้ยินชัดเจน ชายหนุ่มตกตะลึงไปทันที เขาเอามือกุมใบหน้า เดินเซถอยหลังไปสองสามก้าว และเกือบจะล้มลงกับพื้น “ไอ้เวรเอ๊ย! ทำบ้าอะไร! กล้าดียังไงมาตบฉัน! กล้าดียังไงถึงได้ทำตัวหยิ่งผยองทั้ง ๆ ที่เป็นแค่เด็กรับรถ?! แกตายแน่!” ชายหนุ่มกัดฟันอย่างโกรธจัด “ฉันอยากจะเตือนนาย อย่ามายั่วโมโหฉันอีก ไม่งั้นนายตายแน่” ฮาร์วีย์พูดอย่างไม่ใส่ใจแล้วเดินไปที่คลับเฮาส์ เด็กยกกระเป๋าถึงกับตะลึง เกิดอะไรขึ้น? ไอ้คนขับกระจอก ๆ คนนั้นกล้าดียังไงตบคนที่ขับปอร์เช่ เขาอยากตายหรือไง? เขารีบเดินเข้าไปหาชายหนุ่มและถามว่า “คุณผู้ชายครับ เป็ยอะไรไหมครับ?!” “ฉันสบายดี ทำไมฉันต้องเป็นอะไรด้วย? ยังไงก็เถอะ คืนนี้ต้องมีคนเจอปัญญาใหญ่แน่!” ชายหนุ่มเย้ยหยันฮาร์วีย์ คลับเฮ้าส์นี้มีคนจองแล้วคืนนี้ บรรดาผู้ที่เข้ามาในคลับเฮาส์ตอนนี้คงหนีไม่พ้นเขาแน่ ในตอนนั้นเองเขาขึ้นรถด้วยความโกรธ จ้องมองไปที่พนักงานยกกระเป๋า ขับถอยรถชนเข้ากับของฮาร์วีย์ทันที พนักงานยกกระเป๋าตกตะลึง ต้องทำขนาดนั้นเลยเหรอ? คนรวยสมัยนี้ไม่คิดอ