บทที่ 4107

ฮาร์วีย์ยิ้มจาง ๆ “เราผ่านอะไร ๆ มามากมายแล้วเมื่อมาถึงจุดนี้ คุณไม่คิดว่ามันไม่ยุติธรรมกับผมไปหน่อยเหรอ?” แมนดี้อยากจะพูดอะไรออกมาหลังจากเห็นทั้งสองคนทะเลาะกัน แต่เธอก็ได้แต่ถอนหายใจโดยไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำเดียว “ถ้าไม่ยุติธรรมกับแกแล้วจะเป็นยังไงเหรอ?! “แกอ้อนวอนขอร้องที่จะมาเป็นลูกเขยของตระกูลนี้เองนะ! ยังไงซะแกก็คนเป็นคนไร้ยางอายอยู่ดี! ลิเลียนรู้สึกเดือดดาลด้วยความโกรธ “การให้ความเคารพของแกเทียบไม่ได้กับลูกชายตัวน้อยของเราหรอก! “ผู้ชายที่เกาะเมียกินอย่างแกเทียบไม่ได้เลยกับบุคคนที่มีความโดดเด่นขนาดนี้! “กาเบรียลมอบข้าวของที่มีมูลค่าหลายร้อยหลายพันดอลลาร์ให้กับเรา! “แต่แกไม่เคยให้อะไรกับตระกูลเราเลยด้วยซ้ำ! แล้วจะมาแข่งขันกันได้ยังไงเหรอ?! “แกจะแข่งขันยังไงเหรอ?! “นอกจากนี้การที่ฉันทำการดูหมิ่นแกก็นับเป็นบุญของแกแล้วนะ! ลิเลียนทำสีหน้าภาคภูมิใจ “แกจะเข้าใจอะไรในตัวฉันได้เหรอ?!” สำหรับลิเลียนแล้วฮาร์วีย์ควรจะถูกเหยียบย่ำอยู่ใต้ฝ่าเท้าของเธอ เขาควรจะหยุดต่อสู้กับแล้วปล่อยให้เธอทำทุกอย่างตามชอบใจชอบ การกระทำของฮาร์วีย์เป็นการดูหมิ่นเธออย่างมาก แต่ถึงกระนั้นลิเลียนก็ยั